Listopadowy numer Diabetyka
POCZYTALNIA
4 Wzmocnienie odporności
Częstsze zastosowania respiratora
Flora bakteryjna i nadciśnienie tętnicze
Telemedycyna w leczeniu cukrzycy
5 Cięższy przebieg COVID-19
PERSPEKTYWY I ZBLIŻENIA
6 Światowy Dzień Cukrzycy 2021
DIABETYK POLECA
8 Paradoks refundacyjny
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
13 Analiza kardioproekcyjnego efektu iSGLT i aGLP-1
16 Choroba wieńcowa w cukrzycy
18 ABC wczesnej cukrzycy (cz. 9) Prewencja stanu przedcukrzycowego
POD LUPĄ
20 Priobiotyki w cukrzycy (i nie tylko)
23 Ostrożnie z antybiotykami
ABC INSULINOTERAPII
26 Włączenie insuliny – kiedy i u kogo?
28 Cukrzyca i zaburzenia androgenów
ZDROWO ŻYWIENIOWO
30 Jeść wędliny czy nie?
33 Odporność na talerzu
36 Przepisy kulinarne
WARTO WIEDZIEĆ
38 Moda na płukanie nosa
41 Jak się chronić przed infekcjami?
BLIŻEJ NATURY
42 Niezłe ziółko…
Głóg dwuszyjkowy
DIABETYK POLECA
Paradoks refundacyjny
W listopadzie 2019 r. Ministerstwo Zdrowia objęło refundacją inhibitory SGLT2 (flozyny),
a od stycznia 2020 również leki z grupy analogów GLP-1 (inkretyny). Jednak w obu przypadkach obowiązują duże ograniczenia w zakresie wskazań do refundacji (nieskuteczność terapii dwoma lekami doustnymi, przed włączeniem insulin, HbA1c ≥ 8%, obciążenia kardiologiczne, wskaźnik masy ciała BMI > 35).
Wytyczne towarzystw diabetologicznych rekomendują wprowadzanie do leczenia cukrzycy typu 2 (CT2) inhibitorów SGLT2 i analogów GLP-1 w dużo szerszym zakresie, niż jest to obecnie. (…)
W powyższym kontekście pojawia się pytanie o potrzebę zwiększenia dostępności inhibitorów SGLT2 oraz analogów GLP-1 w Polsce i ocenę ponad rocznych doświadczeń z obecnej refundacji. W tym celu zostało przeprowadzone badanie wśród diabetologów i pacjentów, którego wyniki zaprezentowano w Raporcie. Obrazuje on skuteczność działania wspomnianych leków i potrzebę rozszerzenia wskazań do ich refundacji.
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Choroba wieńcowa w cukrzycy
Choroba wieńcowa jest najczęstszym powikłaniem w obrębie układu krążenia, którego wystąpieniem zagrożeni są diabetycy. Zmiany miażdżycowe u pacjentów z cukrzycą charakteryzują się bardziej rozległym uszkodzeniem naczyń wieńcowych oraz szybszym rozwojem choroby.
Uszkodzenie śródbłonka oraz rozwój stanu zapalnego sprzyja odkładaniu się blaszki miażdżycowej w ścianie naczynia krwionośnego, co prowadzi do upośledzenia przepływu krwi w tętnicach wieńcowych. Konsekwencją tego jest rozwój niedokrwienia w obszarze mięśnia sercowego, dotkniętego zmianami miażdżycowymi w naczyniach wieńcowych.
Dodatkowym czynnikiem sprzyjającym rozwojowi choroby wieńcowej u diabetyków jest otyłość i często towarzysząca jej insulinooporność. Rozwojowi choroby wieńcowej sprzyjają także zmiany w zakresie układu krzepnięcia w postaci nadkrzepliwości zwanej trombofilią cukrzycową. Wszystkie te czynniki powodują, że zmiany miażdżycowe w przebiegu cukrzycy są rozleglejsze oraz szybciej postępujące w porównaniu z osobami bez cukrzycy.
POD LUPĄ
Priobiotyki w cukrzycy (i nie tylko)
Pora odczarować preparaty probiotyczne i zacząć w pełni korzystać z ich możliwości. Przywracając równowagę w mikroflorze jelitowej możemy bowiem nie tylko pozbyć się nieprzyjemnych dolegliwości żołądkowo-jelitowych, ale także złagodzić przebieg cukrzycy, zapobiec migrenom, poprawić trawienie i apetyt, wzmocnić odporność, a nawet wpłynąć na dobre samopoczucie psychiczne. Znane są badania, które jasno wskazują na celowe zastosowanie probiotyków jako uzupełnienie terapii zespołu metabolicznego i otyłości, czy w ramach zapobiegania migrenom.
Wiele ciekawych badań wskazuje na rolę mikrobioty w rozwoju cukrzycy typu 2. Zaburzenia flory mikrobiologicznej są ściśle powiązane z towarzyszącą cukrzycy otyłością. Wykazano, że bariera jelitowa osób z nadwagą jest osłabiona, a jej przenikalność drastycznie się zwiększa. U takich pacjentów obserwuje się pewne dysproporcje w poszczególnych grupach bakterii. Dominującą grupą bakterii okazują się tzw. mykoplazmy, które mają zdolność pozyskiwania energii z pożywienia, co znacznie podwyższa ilość wchłanianych cukrów prostych.
ABC INSULINOTERAPII
Włączenie insuliny – kiedy i u kogo?
Od dwóch lat, gdy refundowane są w Polsce nowoczesne leki z grup flozyn (SGLT-2) i inkretyn (analogi GLP-1), stanowią one „pomost” między leczeniem doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi a insulinoterapią. Jednak wskazania do refundacji tych leków są mocno ograniczone, przez co wielu pacjentów nie może z niej skorzystać. Inna sprawa, że kryteria refundacji nie mają uzasadnienia merytorycznego i medycznego, ale dopóki nie zostaną one rozszerzone, na pewnym etapie terapii pozostaje insulina. Warto tu podkreślić, że jest ona uznanym i skutecznym lekiem, którego wprowadzenia nie należy odwlekać w czasie,
jeśli istnieją ku temu medyczne przesłanki. Wprowadzenie insuliny do leczenia wymaga edukacji pacjenta, albowiem od znajomości zasad insulinoterapii zależy jego bezpieczeństwo. Także ze względów bezpieczeństwa, ale też dla ułatwienia wdrażania i stosowania tego typu terapii, zaleca się rozpoczynanie leczenia od jednego zastrzyku na dobę insuliną o przedłużonym działaniu, tzw. podstawową (izofanową NPH lub analogie długodziałającym). Pora iniekcji zależy od tego, w której części dnia poziom glukozy jest wysoki: przy hiperglikemii porannej – wstrzyknięcie wieczorem (najczęstsza sytuacja), przy hiperglikemii w ciągu dnia (a normoglikemii na czczo) – iniekcja rano.
ZDROWO ŻYWIENIOWO
Odporność na talerzu
To, co jemy ma silny związek z działaniem układu immunologicznego. Niektóre produkty zawierają cenne substancje bioaktywne, które pobudzają odporność organizmu. Włączenie ich do naszego codziennego menu ma szczególne znaczenie w sezonie infekcji i wciąż niepokonanego koronawirusa.
Do związków zwiększających odporność organizmu należą: wielonienasycone kwasy tłuszczowe n-3 i n-6 (wykazują właściwości przeciwzapalne), witamina C (zmniejsza częstotliwość występowania przeziębień i łagodzi ich objawy), witamina A (niezbędna we właściwym funkcjonowaniu układu odpornościowego), witamina D3 (wpływa na komórki układu immunologicznego, do których zalicza się m.in. makrofagi, limfocyty B i T, eozynofile i neutrofile), cynk (bierze udział w produkowaniu i funkcjonowaniu przeciwciał odpornościowych – limfocytów T).