Lipcowy numer Diabetyka
FELIETON
Pomagamy, jak tylko możemy
POCZYTALNIA
Wpływ glikemii na rozwój otępienia starczego
Cukrzyca i choroby naczyń obwodowych
Włosy, skóra i paznokcie
PERSPEKTYWY I ZBLIŻENIA
Dzień Diabetyka 2022
TEMAT NUMERU
Stopa cukrzycowa – zalecenia
Jak dbać o stopy?
Uwaga na rany!
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Piramida życia w zgodzie z cukrzycą (cz. 3) – Wizyta u lekarza – przygotowanie, rozmowa
Wakacyjne aktywności a insulinoterapia
POD LUPĄ
Jelita – drugi mózg
Atopowe zapalenie skóry
ABC INSULINOTERAPII
Podawanie insuliny (cz. 2)
LEKARZ ODPOWIADA
Czy mogę stosować dietę keto?
ZDROWO ŻYWIENIOWO
Aquafaba – najlepszy zamiennik białka
Popularne sosy – zrób je sam!
Przepisy kulinarne
BLIŻEJ NATURY
Niezłe ziółko… Koniczyna
Mini apteczka w doniczce
TEMAT NUMERU
Stopa cukrzycowa – zalecenia
Stopa cukrzycowa jest powikłaniem narządowym, występującym u diabetyków ze źle kontrolowanymi przed długi czas poziomami glukozy. Powikłanie to występuje u 6–10% pacjentów z cukrzycą.
U podłoża powstania stopy cukrzycowej leżą zmiany chorobowe dotyczące naczyń krwionośnych oraz krzepnięcia krwi, które prowadzą do przewlekłego niedokrwienia stóp.
Istotne znaczenie w mechanizmie powstania stopy cukrzycowej mają także zmiany degeneracyjne nerwów obwodowych, w wyniku których dochodzi do zaburzeń czucia w obrębie stóp.
Większość zakażeń stopy cukrzycowej jest powodowana przez gronkowce i paciorkowce. Rany bez oznak zakażenia tkanek miękkich lub kości nie wymagają stosowania antybiotyków. U wielu pacjentów z ostrymi zakażeniami, antybiotykoterapia empiryczna może być ściśle ukierunkowana na pałeczki Gram-dodatnie. Ale pacjenci z ryzykiem zakażenia drobnoustrojami opornymi na antybiotyki lub z przewlekłymi, wcześniej leczonymi lub ciężkimi zakażeniami, wymagają schematów o szerszym spektrum i powinni być kierowani do ośrodków specjalistycznych.
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Piramida życia w zgodzie z cukrzycą (cz. 3)
– Wizyta u lekarza – przygotowanie, rozmowa
Wychodząc z gabinetu lekarza mamy w głowie mnóstwo emocji i trudno od razu podsumować to, co działo się podczas wizyty. Warto jednak znaleźć czas i chwilę spokoju, aby zastanowić się, co się wydarzyło oraz co nowego/innego wniosła do twojego życia odbyta wizyta. Podsumowanie wizyty pozwoli na uporządkowanie myśli, wyciągnięcie wniosków, określenie celów i priorytetów na najbliższy czas – co chcesz teraz osiągnąć i na czym się skupić.
Podczas wizyty lekarz zbiera krótki wywiad dotyczący aktualnego stanu zdrowia. Wystawia również niezbędne recepty lub inne dokumenty. Formalności, których musi dopełnić wymagają od niego dużej uwagi. Praca lekarza jest okresowo kontrolowana i jeśli zaistniałyby pewne nieścisłości może zostać ukarany. Jednak ty się nie rozpraszaj. Skup się na tym, aby w momencie, kiedy lekarz będzie już miał czas dla ciebie powiedzieć mu o swoich trudnościach. Pamiętaj, że to po stronie pacjenta jest dobre przygotowanie do wizyty, aby uzyskać od lekarza jak najwięcej użytecznych informacji. Lekarz nie dowie się niczego o twoich problemach, jeśli go o nich nie poinformujesz.
POD LUPĄ
Jelita – drugi mózg
Stan naszych jelit wpływa na stan naszego umysłu, na co istnieje coraz więcej dowodów. Wynika z nich, że poprzez uszkodzenie ciągłości bariery jelitowej do krwiobiegu dostają się antygeny bakteryjne, toksyny lub niestrawione składniki pokarmu. Powoduje to reakcję ze strony układu odpornościowego, która może aktywować z kolei zaburzenia w sferze psychicznej.
90% sygnałów wędruje z jelit do mózgu. Oznacza to, że to, co się dzieje w naszym układzie pokarmowym wpływa na cały organizm. Jednym słowem – jelita to drugi mózg, i to wielki. U człowieka zajmują powierzchnię około 600 metrów kwadratowych (czyli mniej więcej tyle, ile wynosi powierzchnia kortu tenisowego), na których znajduje się aż 100 bilionów drobnoustrojów.
Co więcej, aż 90% serotoniny (hormonu szczęścia) jest produkowana właśnie w jelitach! Jeśli mikroflora w nich jest uszkodzona, to nie produkują odpowiedniej ilości serotoniny oraz obniża się wchłanialność witamin i pierwiastków mineralnych.
ABC INSULINOTERAPII
Podawanie insuliny (cz. 2)
Zasady wstrzykiwania insuliny nie zostały stworzone, by uprzykrzyć życie osobom z cukrzycą, ale aby leczenie było skuteczne. Błędy popełniane przy iniekcjach – pośpiech, nadmierna rutyna, brak uważności, niezmienianie igieł w penie itp., mogą skutkować zaburzeniami wchłaniania się insuliny, bólem, powikłaniami.
Najlepszą metodą ochrony tkanki podskórnej i skóry jest ciągła rotacja miejsc wkłucia. Nie należy wykonywać wkłuć przez ubranie – pacjent nie może wtedy unieść fałdu skóry ani zobaczyć miejsca planowanego wkłucia, co utrudnia prawidłowe wykonanie iniekcji.
Zalecane miejsca wkłucia to brzuch, uda, pośladki lub ramiona:
– obszar brzucha w następujących granicach: ok. 1 cm ponad spojeniem łonowym, ok. 1 cm poniżej najniższego żebra, ok. 1 cm odległości od pępka i boczne ściany brzucha,
– górny trzeci przednio-boczny przedział uda,
– tylno-boczny przedział górnej części pośladków i boków,
– trzeci środkowo-tylny przedział ramienia.
Prawidłowa rotacja w ramach tego samego obszaru wymaga również przesuwania miejsca wkłucia o co najmniej 1 cm (lub o odległość palca osoby dorosłej) od poprzedniego miejsca iniekcji.
LEKARZ ODPOWIADA
Czy mogę stosować dietę keto?
Dieta Ducana oraz dieta ketogeniczna mają raczej krytyczne opinie w środowisku naukowym. Szczególnie ta ostatnia, w której węglowodany niemal całkowicie zastąpiono tłuszczami, budzi duże kontrowersje. Z jednej strony można wykazać jej skuteczność w redukcji masy ciała i obniżeniu glikemii. Z drugiej strony ta skuteczność odchudzania nie jest istotnie większa od diet ubogotłuszczowych, powszechnie uważanych za zdrowe. Generalnie, eksperci mają wątpliwości dotyczące jej niefizjologicznego profilu: nadprodukcja ketonów, brak produktów roślinnych uznawanych za zdrowe, które zmniejszają ryzyko sercowo-naczyniowe. Z uwagi na ograniczony jadłospis, dieta ketogeniczna nie jest łatwa w utrzymaniu. Niektórzy lekarze dopuszczają jej zastosowanie w krótkiej perspektywie czasowej i pod kontrolą dietetyczki.
Jest przeciwwskazana u osób z cukrzycą typu 1 (nie wykazano korzyści), natomiast przy cukrzycy typu 2 nie stwierdzono poprawy wyrównania w grupie stosującej dietę ketogeniczną w porównaniu do klasycznej diety niskotłuszczowej.