Wysokie wartości glikemii
Większość chorób, które powodują wyraźne dolegliwości oraz gorączkę, będzie przyczyniać się do wzrostu glikemii. W efekcie tego zwiększy się zapotrzebowanie na insulinę. Jeżeli nie zwiększy się jej dawek, gdy glikemia jest wysoka, istnieje ryzyko wystąpienia kwasicy ketonowej. Przykłady: przeziębienie z gorączką, zapalenie ucha, infekcja układu moczowego z gorączką lub zapalenie płuc. Opryszczka narządów płciowych także może wywołać znaczny wzrost zapotrzebowania na insulinę.
Pamiętaj, aby w czasie choroby często badać poziom glukozy i związków ketonowych we krwi lub w moczu! Kontynuuj podawanie insuliny i zjedz lub wypij coś zawierającego węglowodany.
NIEŻYT ŻOŁĄDKOWO-JELITOWY
Nieżyt żołądkowo-jelitowy to choroba zakaźna przewodu pokarmowego, która objawia się zazwyczaj wymiotami i biegunką równocześnie. Bardzo mała ilość pokarmu zostaje wtedy utrzymana w organizmie i występują problemy z niskimi stężeniami glukozy we krwi. Dawka insuliny powinna być na ten okres znacznie obniżona. Nieżyt żołądkowo-jelitowy oraz zatrucie pokarmowe są zatem wyjątkami od reguły stanowiącej, że w czasie choroby wzrasta zapotrzebowanie na insulinę. Zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę często przeciąga się w czasie po wyleczeniu infekcji przewodu pokarmowego (nawet 1–2 tygodnie), ponieważ utrzymujące się niskie glikemie skutkują spadkiem insulinooporności (wzrasta insulinowrażliwość).
Wolniejsze opróżnianie żołądka przyczynia się do niskich glikemii u osób z nieżytem żołądkowo-jelitowym. Aby uniknąć hipoglikemii, może okazać się konieczne zmniejszenie dawek insuliny o 20–50%. W przypadku przedłużania się problemów z niskimi stężeniami glukozy we krwi pomocne będą wielokrotne wstrzyknięcia małych dawek glukagonu.
Pamiętaj, aby pić sporo słodkich płynów; pij małymi łykami, jeśli wymiotowałeś albo masz nudności. Gdy torsje ustąpią, możesz zacząć jeść zwykłe posiłki. Nie polecamy natomiast diety, którą zwykle stosuje się po nieżycie żołądkowo-jelitowym (gotowana ryba, ryż, grzanki itd.) – nie dostarcza wystarczającej ilość glukozy i kalorii. Lepiej jeść to, co się lubi. Jedynym wyjątkiem jest mleko w przypadku małych dzieci. Gdy biegunka się przedłuża, należy wykluczyć mleko i produkty mleczne z diety na okres 1–2 tygodni.
Osoba z cukrzycą powinna oznaczać zarówno wartości glikemii, jak i związki ketonowe (we krwi lub w moczu), zawsze gdy ma mdłości lub wymiotuje. Gdy brakuje ci insuliny, glikemia jest wysoka, podobnie jak stężenie związków ketonowych (np. aceton w moczu), dodatkowe dawki szybko działającego analogu insuliny są nagląco potrzebne, aby uniknąć kwasicy ketonowej. Gdy nie jesteś pewien, jak interpretować swoje wyniki, skontaktuj się z lekarzem albo pielęgniarką, zanim zmienisz jakieś dawki.
Bądź świadomy faktu, że wymioty są częstym objawem niedoboru insuliny. Należy wtedy zwiększyć jej dawki.
Insulina a nieżyt żołądkowy-jelitowy
Należy potwierdzić nieżyt żołądkowo-jelitowy:
Wymioty i biegunka.
Niskie stężenia glukozy we krwi.
Nieznaczny bądź umiarkowany wzrost stężenia związków ketonowych we krwi lub moczu. Związki ketonowe pochodzące z głodówki rzadko przekraczają stężenie 3 mmol/l. U dorosłych spożycie 150–200 g węglowodanów na dzień (45–50 g co 3–4 godziny) zmniejszy lub zapobiegnie obecności głodowych związków ketonowych.