DIABETYK POLECA
Strategia leczenia cukrzycy typu 2
Chociaż diagnoza cukrzycy typu 2 opiera się na oznaczeniu podwyższonego stężenia glukozy we krwi, to jednak osiowymi zaburzeniami w tej chorobie są insulinooporność (osłabienie działania insuliny w tkankach docelowych) i postępująca niewydolność komórek beta produkujących insulinę. Te dwa zjawiska rozwijają się przez pewien czas w sposób skryty, by w pewnym momencie ujawnić się jako cukrzyca. Tu może być różnie, diagnoza może nastąpić w początkowej fazie tych zaburzeń, np. podczas rutynowych badań kontrolnych lub później, gdy ujawniły się już pewne objawy sugerujące cukrzycę. Oznacza to, że różni pacjenci z typem 2 cukrzycy w momencie rozpoznania mogą być na różnych etapach rozwoju choroby i jej potencjalnych powikłań. Rozpoznanie opiera się na oznaczeniu stężenia glukozy we krwi, stąd u pacjenta może powstać wrażenie, że istotą choroby jest hiperglikemia (przecukrzenie, wysokie stężenie glukozy we krwi). Jeśli tak, to wydawałoby się, że wystarczy podwyższoną glikemię (poziom glukozy we krwi) obniżyć i wszystko będzie w porządku. Nie jest to takie proste, ponieważ zakres zaburzeń obejmuje znacznie więcej procesów przemiany materii.
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Cukrzyca w stresie, stres w cukrzycy
Stres wywołują nie tylko negatywne wydarzenia, jak kłopoty zdrowotne czy wypadki komunikacyjne, ale i te, które są dla nas wyzwaniem – egzaminy, rozmowa o pracę, a nawet… ślub lub wyjazd na urlop. Stres to nieodłączny towarzysz życia, ze wszystkimi jego konsekwencjami. Także dla cukrzycy.
Żeby doszło do reakcji stresowej i uruchomiły się określone mechanizmy, organizm człowieka potrzebuje więcej energii, czyli glukozy. Dlatego też, gdy tylko wydzielą się hormony stresu (m.in. adrenalina, kortyzol), automatycznie wątroba zaczyna zamieniać glikogen w glukozę i wysyła ją do krwi, by dostarczyć paliwa do mięśni. „Walcz albo uciekaj” nie byłoby wykonalne bez udziału kończyn, mięśnia sercowego i wielu innych mięśni, a żeby je odżywić – potrzebujemy właśnie glukozy. Cała reakcja nie byłaby więc wykonalna bez dodatkowej dawki cukru – i dokładnie w taki sposób stres przyczynia się do rozwoju hiperglikemii.
POD LUPĄ
Apteczne mity (cz. 2)
Co oznacza zakwaszenie organizmu? Którego organu lub zakresu pH dotyczy? Otóż jednoznaczne zdiagnozowanie zakwaszenia organizmu jest praktycznie niemożliwe. Większość publikacji na temat zakwaszenia wskazuje, że diagnostyka powinna polegać przede wszystkim na ocenie diety, stylu życia i doskwierających danej osobie dolegliwości.
Warto pamiętać, że problematyka zakwaszenia organizmu opiera się przede wszystkim na założeniach wywodzących się z medycyny alternatywnej Dalekiego Wschodu. Zakładają one, że większość znanych nam chorób wynika z zatrucia organizmu najróżniejszymi toksynami (tzw. choroby toksemiczne). W wielu publikacjach poświęconych tej tematyce można m. in. przeczytać, że zakwaszenie organizmu jest przyczyną stwardnienia rozsianego, Parkinsona, chorób psychicznych, reumatycznych i dermatologicznych. Na razie żadne wiarygodne badania jednak tych teorii nie potwierdzają. Nie ma też dowodów na to, że jakikolwiek suplement diety jest w stanie pomoc w objawach rzekomego zakwaszenia organizmu.