Diabetyk | Terapia
ZABURZENIA SEKSUALNE U DIABETYKÓW
Zaburzenia seksualne i pęcherzowe mogą występować jednocześnie z innymi objawami polineuropatii lub też niezależnie od nich. Wielu autorów uważa takie zaburzenia za szczególną postać neuropatii cukrzycowej – zwaną neuropatią trzewną.
CO MOŻE PRZYTRAFIĆ SIĘ KOBIETOM?
Istnieje bardzo bogata dokumentacja naukowa dotycząca zaburzeń płodności u chorych na cukrzycę, znacznie zaś mniejsza jest liczba badań dotycząca zaburzeń seksualnych u diabetyków. W badaniach porównawczych dwóch grup – diabetyczek i kobiet zdrowych, będących w tym samym przedziale wiekowym, wykazano, że 35,2% kobiet chorych na cukrzycę nie miało orgazmu, podczas gdy w grupie kobiet zdrowych dotykało to tylko 6%. U kobiet z cukrzycą, u których zaburzenia sfery seksualnej wcześniej nie występowały, stwierdzono stopniowe – w miarę upływu czasu trwania choroby – pojawianie się i nasilanie zaburzeń orgazmu. Zwykle dolegliwości takie zaczynają ujawniać się po upływie około 4–8 lat od chwili rozpoznania cukrzycy. W wielu przypadkach początkowo występuje stopniowy spadek częstości przeżywania orgazmu, z towarzyszącym mu wyraźnym zmniejszeniem jego intensywności. Popęd seksualny zazwyczaj nie słabnie, ale wiele chorych, by osiągnąć wysoki stopień pobudzenia, wymaga dłuższego czasu bezpośredniej stymulacji. U niewielkiego odsetka kobiet z cukrzycą (3%) stwierdzano także dyspareunię, czyli bolesne stosunki płciowe. Istnienie korelacji między występowaniem zaburzeń orgazmu a czasem trwania cukrzycy sugeruje, że przyczyną tych dolegliwości są zarówno zmiany w obrębie obwodowego układu nerwowego, jak i te w małych naczyniach krwionośnych. Upośledzenie mikrokrążenia może objawiać się w postaci zmniejszenia zwilżenia ścian pochwy.