Co gorsze, w wielu przypadkach jego początek poprzedza o kilka lat wystąpienie jawnej cukrzycy. Oznacza to, że pacjent, u którego dziś rozpoznano by cukrzycę, ma w istocie już kilkuletni staż choroby. Podkreślam to, ponieważ niezwykle istotne jest jak najwcześniejsze zdiagnozowanie cukrzycy, a od chwili jej rozpoznania energiczne leczenie. Ogromnym nieporozumieniem jest postawa: mam świeżo wykrytą cukrzycę, jeszcze stosunkowo niskie cukry, czuję się dobrze, wobec tego nie muszę się intensywnie leczyć. Byłoby również czymś tragicznym, gdyby lekarz zlekceważył ten początek cukrzycy. Jak wówczas postępować? Zacząć intensywną i wielokierunkową terapię i ratować wszystko to, co jeszcze można uchronić przed progresją zmian miażdżycowych w naczyniach krwionośnych. Zwiększanie dawki insuliny nie poprawi sytuacji, ponieważ jej działanie jest upośledzone. Duże dawki insuliny mogą wręcz pobudzać przybieranie na wadze. Koniecznie potrzebne są inne działania – przede wszystkim redukcja masy ciała.
To jest pewny sposób na zmniejszenie insulinooporności. Środkiem do osiągnięcia tego będzie dieta o ograniczonej kaloryczności i zmniejszonej podaży tłuszczów i większej ilości produktów roślinnych, oraz wysiłek fizyczny (jakaś forma ćwiczeń fizycznych dopasowanych do kondycji i wydolności układu sercowo-naczyniowego). Osoby z chorobami serca i naczyń powinny zasięgnąć opinii kardiologa, jakie ćwiczenia i o jakim natężeniu mogą stosować. Dodatkowo stosowane są leki, które poprzez swój mechanizm działania wpływają na insulinowrażliwość. U osób, u których występują nasilone zaburzenia lipidowe, dodatkowo stosujemy leki obniżające poziom cholesterolu czy triglicerydów. Miarą skuteczności leczenia insulinooporności będzie nie tylko poprawa wyrównania metabolicznego cukrzycy (poprawa wartości glikemii, hemoglobiny glikowanej), ale również innych parametrów: wartości cholesterolu i triglicerydów, normalizacja ciśnienia tętniczego, poprawa wydolności układu sercowo-naczyniowego. Nie ma prostej metody zmierzenia skali zaawansowania insulinooporności, zjawisko to można zmierzyć za pomocą badania zwanego klamrą metaboliczną stosowaną w naukowych ośrodkach diabetologicznych.
dr n. med. Piotr Barczyński