1. Home
  2. »
  3. Leczenie
  4. »
  5. Leczenie jaskry

Leczenie jaskry

W praktyce dąży się do obniżenia wartości wyjściowej o około 25–30% i podtrzymywania tego stanu, stosując leki. W przypadku niepowodzeń w terapii miejscowej rozważa się interwencję chirurgiczną. Chodzi wówczas o bardziej skuteczne udrożnienie dróg odpływu cieczy wodnistej z gałki ocznej lub o hamowanie jej wytwarzania poprzez działanie destrukcyjne na anatomiczną strukturę „producenta”.

Ponieważ najczęściej jaskrę leczy się farmakologicznie, a jest przy tym chorobą „na całe życie” – dąży się do osiągnięcia celu za pomocą stosowania do oczu możliwie najmniejszej liczby leków aplikowanych 1–2 x dziennie.

Strategie terapii

Leczenie rozpoczyna się zawsze jednym preparatem. Kiedy jest on dobrze tolerowany i udaje się osiągnąć ciśnienie docelowe – terapia jest kontynuowana z okresową kontrolą parametrów okulistycznych, w szczególności ostrości wzroku, wartości ciśnienia wewnątrzgałkowego, oceny tarczy nerwu wzrokowego i pola widzenia. Może się jednak zdarzyć, że mimo dobrej tolerancji leku nie udaje się osiągnąć ciśnienia docelowego. Wówczas zostaje dodany lek drugi. Jeśli w ten sposób ciśnienie docelowe uda się uzyskać, dalsze postępowanie jest analogiczne. Jeśli zaś nie – lek drugi zostaje zmieniony z uwzględnieniem oceny jego tolerancji. Jeśli mimo tych działań ciśnienie docelowe ciągle nie zostaje osiągnięte – rozważa się stosowanie metod niefarmakologicznych.

Zdarza się jednak, że od początku (mimo zmian preparatów) stosowane leki nieskutecznie obniżają ciśnienie wewnątrzgałkowe lub są źle tolerowane. Wtedy zastosowanie metod inwazyjnych staje się jedynym rozwiązaniem.

Znaczenie badań kontrolnych

Nie ma efektywnego leczenia jaskry bez monitorowania procesu chorobowego. Podczas badań okresowych największą wartość ma nie pojedynczy pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, ale ocena porównawcza. Dotyczy to pełnej oceny funkcji narządu wzroku, ale szczególne znaczenie ma ocena postępu (lub nie) zmian w polu widzenia.

Badania kliniczne jednoznacznie wskazują, że obniżenie nawet o 1 mm wartości ciśnienia w oku zmniejsza ryzyko postępu uszkodzeń w polu widzenia o blisko 10%. Dlatego też badanie to wykonuje się przeciętnie co pół roku. W przypadku, gdy mimo prawidłowych wartości ciśnienia zmiany w polu widzenia postępują, rozważa się także zastosowanie innych metod leczenia.

Rodzaje miejscowych leków przeciwjaskrowych

Współczesna medycyna dysponuje kilkoma grupami leków. Są to w szczególności: α-2- agoniści, β-adrenolityki, inhibitory anhydrazy węglanowej oraz prostaglandyny i prostanoidy. W ostatnich latach najczęściej stosowanymi lekami są te z ostatniej grupy z uwagi na efektywne i stabilne obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, dobrą tolerancję i wygodne dawkowanie (najczęściej 1 raz dziennie).

Wszystkie albo zmniejszają ilość cieczy wodnistej wytwarzanej przez oko w jednostce czasu, albo ułatwiają jej odpływ. Szczególnie warte zauważenia są leki złożone. W związku z tym, że u większości pacjentów stosowanie jednego leku w dłuższym przedziale czasowym okazywało się mało skuteczne, rozpoczęto prace nad zastosowaniem dwóch leków w jednym preparacie. Dzisiaj takich leków, które pojawiły się jako odpowiedź na powyższą potrzebę, jest już na rynku sporo i mają one wiele zalet.

Zapuszczanie do oczu leku (leków) częściej niż 2 razy dziennie wiąże się z ryzykiem nieregularnego podawania i opuszczania dawek, natomiast przy stosowaniu leków złożonych – prawie zawsze podaje się go raz, a najwyżej dwa razy dziennie. Jednocześnie, jeśli koniecznych leków jest więcej i każdy podawany jest oddzielnie, to każdorazowo substancja konserwująca dany preparat dostaje się wraz z lekiem do worka spojówkowego.

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email

NAJNOWSZE

Skip to content