1. Home
  2. »
  3. Leczenie
  4. »
  5. Igły do wstrzykiwaczy a wchłanianie insuliny

Igły do wstrzykiwaczy a wchłanianie insuliny

  • Zatkanie i krystalizacja insuliny wewnątrz igły – insulina może się krystalizować i powodować problemy techniczne, np. kłopoty z prawidłowym działaniem wstrzykiwacza i trudności z podaniem nastawionej dawki. Taka sytuacja może również prowadzić do wstzryknięcia nieprawidłowej ilości insuliny;
  • Gromadzenie się pęcherzyków powietrza we wnętrzu wkładu insulinowego – pozostawienie nieodkręconej igły we wstrzykiwaczu po wykonanej iniekcji może skutkować dostaniem się powietrza do wkładu z insuliną;
  • Zmianę ciśnienia i składu insuliny – pozostawienie igły przykręconej do  wstrzykiwacza po wykonanym zastrzyku, może powodować wyciek insuliny, a w konsekwencji zmianę jej składu (szczególnie przy mieszankach insulinowych) i zmniejszenie jej skuteczności oraz oczekiwanego działania i ciśnienia panującego we wkładzie.

NIEZMIENIANIE IGŁY PO ZASTRZYKU
Należy pamiętać, że producenci igieł nie biorą odpowiedzialności za niepożądane skutki wielokrotnie używanych igieł. W tej sytuacji to pacjent odpowiada za zachowania niezgodne z zaleceniami producentów.
Najczęstszą prozaiczną przyczyną niezmieniania igły jest niewiedza. Pacjent bezpłatnie otrzymuje przy zakupie insuliny pięć igieł do jednego opakowania i wnioskuje, że powinien użyć jednej igły do jednego wkładu z insuliną. Podkreślam, że te pięć igieł jest przeznaczonych do wykonania pięciu pierwszych wstrzyknięć insuliny. Pozostałe igły do kolejnych zastrzyków należy już dokupić oddzielnie. Niestety, za igły do iniekcji płaci się pełną cenę – Narodowy Fundusz Zdrowia nie refunduje ich. Można je kupić bez recepty w aptekach prowadzących dystrybucję insulin.
Pozostałe powody to: względy finansowe (koszty wynikające z pełnej odpłatności) lub powody osobiste (obniżona sprawność manualna lub lenistwo).

WSTRZYKNIĘCIA INSULINY A DŁUGOŚĆ IGIEŁ
Insulinę należy podawać w tkankę podskórną, z której wchłania się ona w przewidywalny sposób. Igły 6 mm i 8 mm pozwalają na podanie insuliny dokładnie tam, gdzie trzeba – w tkankę podskórną! Stosując igły dłuższe niż 8 mm, ryzykuje się podaniem insuliny w tkankę mięśniową. Insulina wstrzyknięta domięśniowo wchłania się przeważnie szybciej m.in. ze względu na pracujący mięsień oraz bliskość naczynia krwionośnego. Związane jest to również z odczuwaną bolesnością zastrzyków, a miejsce wstrzyknięcia może sinieć lub krwawić. Osoby otyłe nie muszą się obawiać, że stosując igłę krótką (6 mm lub 8 mm) wkłują ją zbyt płytko w skórę, co spowoduje wypłynięcie insuliny lub jej złe wchłanianie.

Zabezpieczeniem przed wyciekiem insuliny z miejsca wstrzyknięcia jest zastosowanie się do zasady, która polega na utrzymaniu igły wkłutej w skórę przynajmniej 6 sekund przed jej wyjęciem. Nie ma przy tym znaczenia, czy są to igły mające 6 mm czy 8 mm.

Przestrzeganie powyższych wskazówek pozwala na zwiększenie komfortu wykonywania codziennych wstrzyknięć insuliny. Odpowiednia higiena i właściwe zachowanie zmniejszają ryzyko powikłań i nieprawidłowości przy podawaniu tego leku. Stan igieł jest istotnym czynnikiem wpływającym na wchłanianie insuliny. Uszkodzone igły i nieprawidłowe ich używanie powodują uraz tkanek, krwawienie i włóknienie w miejscu wstrzyknięcia, co może przyspieszać lub opóźniać wchłanianie leku. Stosowanie się do wskazówek zawartych w niniejszym tekście zwiększa szansę, że iniekcja insuliny będą wykonywane prawidłowo, a ryzyko nieprawidłowego jej wchłaniania minimalne.

mgr piel. Anna Chodkowska

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email

NAJNOWSZE

Skip to content