1. Home
  2. »
  3. Ciało w ruchu
  4. »
  5. Aktywność fizyczna w praktyce

Aktywność fizyczna w praktyce

Korzystny wpływ wysiłku fizycznego na stan zdrowia organizmu człowieka jest powszechnie znany. 
Aby aktywność fizyczna przynosiła oczekiwane, dobre rezultaty, musi być prowadzona regularnie. I tu zazwyczaj pojawia się problem. Czasami barierą przed podjęciem aktywności wcale nie są ograniczenia finansowe czy napięty plan codziennych zajęć, którymi tak wiele osób próbuje usprawiedliwiać swoją bierność, ale przede wszystkim brak chęci i motywacji, a także brak wiedzy, np. przy jakich poziomach glukozy można ćwiczyć, jak intensywnie, jakie jest ryzyko niedocukrzenia? Itd. Postaramy się więc uporządkować wiadomości niezbędne do podjęcia decyzji o rozpoczęciu zdrowej aktywności fizycznej.
Sprawa pierwsza: konsultacja z lekarzem
Od tego trzeba zacząć. Lekarz prowadzący zna nasze ograniczenia związane z chorobą oraz wydolnością fizyczną naszego organizmu. Dzięki tej wiedzy pomoże nam ustalić rodzaj i intensywność aktywności fizycznej, aby była dla naszego organizmu bezpieczna i korzystna, biorąc pod uwagę stan naszego zdrowia, istnienie chorób dodatkowych i inne przeciwwskazania. Konsultacja lekarska jest szczególnie ważna – wręcz niezbędna – jeśli choruje się na cukrzycę od ponad 20 lat lub wystąpiły w trakcie jej trwania powikłania. Niektóre powikłania cukrzycy wykluczają pewne formy wysiłku – np. mając retinopatię nie powinno się wykonywać ćwiczeń, podczas których trzeba skakać lub możliwe są zderzenia (np. gry zespołowe). Świadomość swoich ograniczeń jest równie istotna jak samo podjęcie aktywności fizycznej.

Sprawa druga: jakie stężenie glukozy we krwi uniemożliwia ćwiczenia?

Zarówno niskie, jak i wysokie poziomy glukozy we krwi stanowią przeciwwskazanie do rozpoczęcia ćwiczeń, do czasu normalizacji glikemii. W przypadku niskich wartości < 100 mg/dl i przy średnio intensywnym wysiłku należy spożyć dodatkową przekąskę (np. kromka chleba z chudą wędliną i jabłko), zaś w przypadku wysokiego poziomu glukozy możliwe są następujące sytuacje, w których należy zaniechać wysiłku fizycznego:

  • stężenie glukozy we krwi większe od 240 mg/dl (13,3 mmol/l) → sprawdź również mocz na obecność w nim związków ketonowych. Jeżeli w moczu znajdują się związki ketonowe nie wolno podejmować wysiłku fizycznego aż do momentu, gdy sytuacja ta ulegnie normalizacji (gdy w organizmie brakuje insuliny, nie może on „posilać” się glukozą, a więc zaczyna spalać w nadmiarze tłuszcze),
  • jeżeli masz cukrzycę typu 1, a stężenie glukozy we krwi przekracza 300 mg/dl (16,7 mmol/l);
  • jeżeli masz cukrzycę typu 2, a glikemia jest powyżej 400 mg/dl (22,2 mmol/l) – dotyczy zarówno osób stosujących leki doustne, jak i insulinę.

Aktywność fizyczną można podjąć dopiero po wyrównaniu stężenia glukozy we krwi!

Sprawa trzecia: rodzaj wysiłku fizycznego

Jest wiele sposobów na zwiększenie aktywności fizycznej. Można wybrać tango lub taniec brzucha, pływanie, jazdę na rowerze, marszobiegi itd. Najważniejsze, aby rodzaj wysiłku był dostosowany do możliwości naszego organizmu, indywidualnych predyspozycji i oczywiście – sprawiał przyjemność. Nawet spacer traktowany jest jako aktywność fizyczna, wystarczy tylko pilnować prawidłowej postawy, wyznaczyć sobie dystans i czas, i już jest się „zawodowym spacerowiczem”.

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email

NAJNOWSZE

Skip to content