Opis
Fragmenty artykułów w Diabetyk nr 1/2022
Korygowanie dawek w praktyce
Pacjenci, którzy potrafią samodzielnie, adekwatnie do glikemii i sytuacji zmieniać dawki insuliny, znacznie lepiej zarządzają cukrzycą. Można korzystać z różnych gotowych wzorów lub schematów korygowania dawek. Punktem wyjścia są tutaj ustalenia z lekarzem i znajomość kilku liczb…
Doraźna korekta służy do obniżenia znacznej hiperglikemii. To, o ile określona dawka insuliny obniży glikemię, jest kwestią indywidualną i wymagającą omówienia z lekarzem prowadzącym. Zależy od wielu czynników, m.in. insulinowrażliwości. Ogólnie zostało przyjęte, że 1 j. insuliny szybkodziałającej obniża glikemię o 30–50 mg/dl. I to jest pierwsza ważna liczba – o ile spada nam poziom glukozy po wstrzyknięciu 1 j. insuliny. Czasami bywa, że dawka doraźna insuliny jest stosunkowo duża. Wówczas należy rozważyć przyczyny tego zjawiska (np. błąd w obsłudze pena lub jego awaria, niewłaściwe miejsce iniekcji lub toczący się stan zapalny).
Cukrzyca a choroba Alzheimera
Dokładne związki między chorobą Alzheimera a cukrzycą typu 2 nie do końca są zrozumiałe i wyjaśnione. Badania sugerują, że u pacjentów z cukrzycą (w porównaniu z osobami niechorującymi na nią) istnieje zwiększone ryzyko rozwoju choroby Alzheimera.
Niektóre z badań sugerują, że kontrola poziomu glukozy, dieta czy aktywność fizyczna mogą zmniejszać ryzyko rozwoju Alzheimera. Czasem trzeba niewiele. Wystarczy spacer trzy razy w tygodniu przez czterdzieści minut na świeżym powietrzu, by zaobserwować u uczestników badania przyrost masy hipokampa o 2%. Nie powinno się zapominać o odpowiednio długim śnie. Należy też wskazać na związek między hipoglikemią (niedocukrzeniem) a demencją. Może on być dwukierunkowy. Z jednej strony hipoglikemia zwiększa ryzyko demencji, z drugiej zaś – zaburzenia funkcji poznawczych zwiększają jej ryzyko. A to może sugerować, że związki cukrzycy z chorobą Alzheimera nie powinny być traktowane jako dowód istnienia związku przyczynowego.
Odchudzanie wspomagane
Dla wielu styczeń to czas postanowień noworocznych, w kanonie których góruje chęć pozbycia się zbędnych kilogramów. Kto nie marzy o szczupłej sylwetce i dobrej formie fizycznej? Jednak oprócz atrakcyjnego wyglądu zewnętrznego, za radykalnym zrzuceniem wagi w przypadku otyłości przemawiają przede wszystkim kwestie zdrowotne.
Dzisiejsze czasy ogarnęła prawdziwa pandemia nadwagi i otyłości, co wiąże się niestety również z rosnącą liczbą zachorowań na miażdżycę, zwyrodnienie stawów, schorzenia serca, nowotwory, nadciśnienie, wszelkiego rodzaju zakłócenia oddychania, problemy z płodnością, zaburzenia psychiczne, a także cukrzycę typu 2. Warto zadbać o prawidłową masę ciała nie tylko dla dobrego samopoczucia, ale również sprawnego funkcjonowania całego organizmu. Dostępne na rynku preparaty wspomagające proces odchudzania charakteryzują się odmiennymi mechanizmami działania. Warto je poznać, aby wybrać dla siebie najbardziej odpowiednią metodę na przywrócenie prawidłowej wagi.
Kalorie rozliczone
Kalorie pochodzące z poszczególnych składników pokarmowych są zupełnie odmiennie traktowane przez organizm i samo obliczanie wartości energetycznej (kalorycznej) pożywienia, bez uwzględnienia proporcji tych składników, nie na wiele się zda (te same ilości energii mogą pochodzić z sałatki lub kawałka tortu i albo zostać wykorzystane do budowy,
albo odłożone jako zapasy tłuszczu). Poza tym w pożywieniu powinien być obecny cały szereg związków aktywnych biologicznie, który nie dostarcza energii: witaminy, sole mineralne, błonnik, pożyteczne bakterie, różnego rodzaju związki o charakterze przeciwutleniającym, barwniki roślinne, olejki eteryczne, glikozydy, garbniki, flawonoidy, śluzy, itp. Żywność powinna być też wolna od związków, które szkodzą: konserwantów, sztucznych barwników, nadmiaru soli, sztucznych słodzików, spulchniaczy, sztucznych aromatów, itp. Bogactwo tych pierwszych, a unikanie tych drugich, nawet bez liczenia kalorii, zapewnia prawidłową wagę, zdrowie i kondycję.
Chodzenie ma duże znaczenie
Badanie z 2012 r. z udziałem 201. osób z cukrzycą typu 2 wykazało, że każde dodatkowe 2600 kroków każdego dnia wiązało się z 0,2% niższym odsetkiem HbA1c. 2600 kroków to nieco ponad 1,6 km, czyli ok. 20 minut marszu w normalnym tempie.
W interesującym badaniu z udziałem 179. osób z cukrzycą typu 2 (objętych programem edukacyjnym), przez dwa lata zbierano informacje o ich wydatkach na leki, przebiegu insulinoterapii i stosowaniu aktywności fizycznej. Oszacowano, że codzienny spacer o długości 4,8 km (około godziny dziennie) może zmniejszyć wydatki na leki o 550 USD (to ponad 2 tys. zł), a inne koszty medyczne o 700 USD (blisko 3 tys. zł). Liczba pacjentów stosujących insulinoterapię również spadła – o 25%. Ponadto, uczestnicy badania musieli zmniejszyć dawki insuliny o średnio 11 jednostek.
W innym badaniu, przez 88 godzin oceniano wpływ chodzenia po posiłkach na przebieg glikemii u pacjentów z cukrzycą typu 1. Ci, którzy chodzili po posiłkach mieli o około połowę mniejszy wzrost glikemii w porównaniu do tych, którzy po posiłkach nie spacerowali.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.