Tematyka Diabetyk nr 8/2022

Złamania szyjki kości udowej u diabetyków / Zaburzenia snu a kontrola glikemii / Przebieg nadciśnienia w cukrzycy / Na zdrowe oczy / Od czego zależy efekt odchudzania / Poziom potasu we krwi a cukrzyca / Wytyczne w sprawie wysiłku fizycznego

Polineuropatia cukrzycowa w zaleceniach / Ból neuropatyczny / Cele terapii żywieniowej w cukrzycy / Piramida życia w zgodzie z cukrzycą (cz. 4) – Cele zdrowotne i terapeutyczne / Owoce i cukrzyca / Afty jamy ustnej / Zakażenie dróg moczowych / Podawanie insuliny (cz. 3) / Kuchnia włoska na polskim stole / Przepisy kulinarne / Niezłe ziółko… Kasztanowiec zwyczajny / Pułapki codzienności z cukrzycą

 

Diabetyk nr 8/2022

6,99 

Diabetyk nr 8/2022

Opis

Fragmenty artykułów w Diabetyk nr 8/2022

Polineuropatia cukrzycowa w zaleceniach

Polineuropatia jest najczęstszym przewlekłym powikłaniem cukrzycy. Przyczyną tego powikłania jest duże stężenie glukozy we krwi, w wyniku którego tworzą się tzw. końcowe produkty glikacji. W wyniku tego procesu (nieenzymatycznego przyłączania się cukru do wolnych grup aminowych białek) dochodzi do zmian w nerwach, takich jak zanik osłonek nerwów (demielinizacja) czy zmiany w samych włóknach nerwowych.

Pacjenci chorujący na cukrzycę typu 1 przez pięć lub więcej lat oraz wszyscy pacjenci z cukrzycą typu 2 powinni być corocznie oceniani pod kątem polineuropatii obwodowej na podstawie wywiadu lekarskiego i prostych testów klinicznych. Objawy różnią się w zależności od klasy włókien czuciowych, których dotyczą. Najczęstsze wczesne objawy są wywołane przez zajęcie małych włókien i obejmują ból i dysestezję (nieprzyjemne uczucie pieczenia i mrowienia). Zajęcie dużych włókien może powodować drętwienie i utratę czucia ochronnego. Objaw ten wskazuje na obecność dystalnej polineuropatii czuciowo-ruchowej i jest czynnikiem ryzyka owrzodzenia stopy cukrzycowej.

 

Cele terapii żywieniowej w cukrzycy

Zalecenia dietetyczne uwzględniają ogólne zasady prawidłowego odżywiania, powszechnie uznane i poparte rożnymi badaniami naukowymi. Jednak nie możemy zapominać o naszych indywidualnych potrzebach żywieniowych, uwarunkowanych stanem zdrowia, masą ciała, wiekiem, stylem życia (aktywny czy bierny) itd. Dlatego tak dużo się mówi o  indywidualizacji terapii żywieniowej, co bardzo mocno podkreślają towarzystwa diabetologiczne. Ogólnie, celem dietoterapii w cukrzycy jest kontrola jej przebiegu oraz schorzeń współistniejących.

Nie można przecenić znaczenia podstawowych wytycznych dotyczących zdrowej diety. Czyli bogatej w składniki odżywcze zawarte w warzywach, owocach, roślinach strączkowych, chudym białku (pochodzenia roślinnego i zwierzęcego – chude mięso, ryby i drób), orzechach, nasionach i produktach pełnoziarnistych.

Szczególnej uwadze polecamy metodę „zdrowego talerza”. Obrazuje ona skład posiłku, przygotowanego wg podstawowych zasad prawidłowego odżywiania. Talerz o średnicy 22–23 cm dzielimy na części:1/2 talerza zapełniają warzywa nieskrobiowe, 1/4 talerza – białko (mięso, ryby, drób, tofu) i 1/4 talerza – węglowodany (ziemniaki, kasza, ryż, makaron).

 

Owoce i cukrzyca

Główny cukier zawarty w owocach, zwany fruktozą, jest szybko wchłaniany, a następnie przekształcany przez wątrobę w glukozę i uwalniany do krwiobiegu. Tak więc owoce mogą powodować wzrost poziomu glukozy we krwi. Jednak zawierają one również błonnik, czyli składnik odżywczy, który spowalnia trawienie węglowodanów i pomaga w kontrolowaniu glikemii.

Różne owoce zawierają różne ilości fruktozy, glukozy i błonnika, co oznacza, że rodzaj spożywanego owocu determinuje jego wpływ na poziom glukozy. Cukier występujący w owocach różni się od zwykłego cukru dodawanego do przetworzonej żywności, napojów gazowanych itp. Ponieważ węglowodanom w owocach towarzyszą błonnik, witaminy i minerały, spożywanie owoców (z umiarem) inaczej – i wolniej – wpłynie na poziom glukozy we krwi niż jedzenie słodyczy.

 

Pułapki codzienności z cukrzycą

Niektórzy doskonale żonglują dawkami na wszystkie spożywane posiłki, utrzymując prawidłową glikemię, ale jeśli ich sposób odżywiania i styl życia wymagają podania 100 i więcej jednostek insuliny na dobę, nie jest dobrze. Oczywiście są sytuacje, w których organizm wymaga tak dużej ilości leku, np. w okresie dojrzewania nastolatków w trakcie ciężkiej choroby infekcyjnej czy przyjmowania sterydów. Musimy jednak pamiętać, że insulina jest hormonem anabolicznym, czyli budulcowym – transportuje glukozę do komórek mięśniowych, dożywia je i tym samym buduje tkankę mięśniową. Odpowiada więc za rozwój organizmu. Jest też inna strona wzrostowego (anabolicznego) działania insuliny – wpływa na budowę także tkanki tłuszczowej, a więc będzie sprzyjać tyciu. A gdy w organizmie gromadzi się nadmiar insuliny, to rośnie apetyt. Czyli – im więcej jemy, tym większe dawki insuliny sobie podajemy, a im więcej podajemy insuliny, tym bardziej jesteśmy głodni – i koło się zamyka.

Nadmiar insuliny wynikający z częstych i dużych dawek insuliny (posiłki tłuste, z dużą ilością węglowodanów, przekąski, szczególnie w postaci węglowodanów prostych) u wszystkich – i zdrowych, i tych z cukrzycą – może prowadzić do insulinooporności, czyli do słabszej reakcji organizmu na działanie insuliny.

Opinie

Na razie nie ma opinii o produkcie.

Napisz pierwszą opinię o „Diabetyk nr 8/2022”

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *