DIABETYK POLECA
Noworoczne postanowienia poprawy
Często stawiamy sobie niezliczoną ilość celów, a potem nagle wszystkie zarzucamy. Ile postanowień najlepiej podjąć, by ich realizacja była wykonalna?
Nie jest wcale prosto sprawić, by nasze postanowienia nie pozostały tylko w sferze planów, a przerodziły się w wymierny sukces. Lista celów musi być przede wszystkim osiągalna, żebyśmy się szybko nie zniechęcili i jej nie porzucili. I tu każdy musi sam sobie odpowiedzieć – ile tych celów jest realnych do wykonania. Mierz siły na zamiary i oblicz koszty, bądź szczery sam ze sobą! Jeśli trudno ci to samemu ocenić – porozmawiaj i poradź się osoby, która cię dobrze zna i życzy ci jak najlepiej. Zalecałabym dwie rzeczy: niech cele będą niewielkie, a ich lista jak najkrótsza. Po pierwsze – zacznij od małych kroczków i np. ustal realistyczną wagę, którą chcesz i możesz osiągnąć – lepiej niech to będzie zrzucenie pięciu, a nie od razu 20 kg. Lepiej i łatwiej osiągnąć mniejszy cel, co da motywację i siłę do kontynuacji zmiany, niż wytężać się w pogoni za odległą cyferką na wadze, która tym bardziej zniechęca, im większy dzieli nas od niej dystans.
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Idealne równanie. Ja + cukrzyca + zdrowie = całość
Niegdyś diagnoza cukrzycy typu 1 związana była nie tylko z absolutnym obowiązkiem przyjmowania insuliny od samego początku choroby (co się nie zmieniło), ale także z dostosowaniem stylu życia do ustalonych z góry reguł (to się zmieniło, na szczęście). Reguły te były restrykcyjne, zwłaszcza jeśli chodzi o jedzenie: sześć posiłków dziennie o stałych porach, o takich samych wielkościach (wymieniało się np. jabłko na kawałek chleba – stąd określenie wymienniki).
Należało dostosować do tego resztę aspektów życia: codzienne pobudki o podobnej porze, powtarzalność określonych sytuacji (stres bardzo niewskazany), regularną aktywność fizyczną i oczywiście obowiązywały zakazy: żadnych słodyczy, przekąsek i mieszanych posiłków (takich jak np. pizza).Osoby, które doświadczyły tego reżimu, na pewno nie wspominają go najlepiej. Ale potem przyszła – mówiąc trochę patetycznie – wolność. Wolność w decyzjach dotyczących dawek insuliny, w doborze rodzaju, wielkości i czasu posiłków. Nastała ona wraz z nowoczesną insulinoterapią, która raz na zawsze zmieniła podejście do cukrzycy. Pytanie tylko, co z tą wolnością można zrobić?
POD LUPĄ
Nerki jako filtry organizmu (cz. 2)
Według danych statystycznych powikłania cukrzycy związane z nerkami są najczęstszym powodem rozpoczęcia dializ. Z tego względu wszelkie informacje na temat uszkodzenia nerek, wtórnego do choroby podstawowej jaką jest cukrzyca, są bardzo istotne z punktu widzenia diabetyków. Podstawowym badaniem, jakie zleca lekarz celem wykrycia choroby, jest badanie na obecność albuminy w moczu. Wytyczne dotyczące opieki nad chorymi na cukrzycę zalecają przeprowadzenie go u osób z cukrzycą typu 1 po pięciu latach od rozpoznania choroby, natomiast w przypadku chorych na cukrzycę typu 2 – niezwłocznie po postawieniu diagnozy. Należy je powtarzać co roku wraz z oznaczeniem poziomu kreatyniny, aby umożliwić szybkie wykrycie nieprawidłowości. Im wcześniej bowiem wiadomo o cukrzycowej chorobie nerek, tym większe szanse na jej skuteczne leczenie. Mikroalbuminuria (albuminy to białka) jest objawem chorobowym polegającym na wydalaniu z moczem niewielkich ilości białka, które identyfikujemy w badaniu laboratoryjnym. Oznacza to, że doszło do uszkodzenia kłębuszków nerkowych, które stały się przepuszczalne dla białka. Podstawą leczenia jest ustabilizowanie cukrzycy, a zatem leczymy najpierw chorobę powodującą wtórne uszkodzenie nerek.
POD LUPĄ
Zakwaszony organizm?
W ostatnim czasie dużo się słyszy w mediach o zakwaszeniu organizmu. Zewsząd dochodzą głosy, że jest ono przyczyną wielu uciążliwych dolegliwości. Czy ma to coś wspólnego z kwasicą, która jest koszmarem wielu diabetyków?
Specjaliści z lekkim rozbawieniem wskazują, że ogromna liczba publikacji na temat zakwaszenia organizmu zbiegła się w czasie z pojawieniem się na rynku wspomnianego specyfiku. Nie ulega wątpliwości, że nagłe zainteresowanie zakwaszeniem organizmu ze strony mediów jest po prostu elementem doskonale zaplanowanej kampanii reklamowej.
Czy oznacza to jednak, że problem ten nie istnieje i został rozdmuchany jedynie do celów marketingowych? A może to rzeczywiście przyczyna większości naszych chorób, ukrywana do tej pory w tajemnicy? Prawda, jak to zwykle bywa, leży po środku.
ABC INSULINOTERAPII
Chroń insulinę zimą
Aby zapobiegać hiperglikemii, powinniśmy każdego dnia rozsądnie planować dawki insuliny. Bywa jednak tak, że umiejętnie dawkujemy insulinę, ale glikemia i tak jest nieprawidłowa. Przyczyną tego może być nieodpowiednie przechowywanie insuliny. Dlatego wybierając się na zimowy wypoczynek, pamiętajmy o zabezpieczeniu insuliny przed wpływem zbyt niskich temperatur. Spadek temperatury poniżej 2°C może jej zaszkodzić.
Niewłaściwe przechowywanie insuliny może mieć wpływ na wyrównanie cukrzycy. Czy zdarzyło ci się, że w trakcie codziennej insulinoterapii odnotowałeś dziwne, niedające się wyjaśnić hiperglikemie? Przyczyna może być z pozoru błaha, a mianowicie złe przechowywanie insuliny. Bardzo niska temperatura panująca na dworze (poniżej zera) może spowodować zniszczenie struktury cząsteczki insuliny, a w rezultacie utratę jej właściwości hipoglikemicznych (obniżających glikemię).