ROZWAŻANIA O CUKRZYCY Wielka reEdukacja (cz.8)
Wielkie wyzwanie insulinoterapii – wysiłek fizyczny (cz. 1)
Wydaje się, że im bardziej intensywny wysiłek, tym bardziej glikemia będzie spadała. Nieprawda – im większa intensywność (a częściej związane to jest też z kwestią beztlenowości wysiłku), tym wyższa produkcja noradrenaliny, co powoduje wyższe stężenia glukozy we krwi.
Obniżeniu glikemii najbardziej sprzyja długotrwały wysiłek o średnim natężeniu (długi trucht, jazda na rowerze). Istnieją doniesienia, że dodanie krótkotrwałego intensywnego wysiłku (np. sprint) po długotrwałym wysiłku o średnim natężeniu (po sesji biegowej), powoduje, że glikemia przestaje się obniżać. Mieszanie rodzajów wysiłku (np. gry zespołowe, jak piłka nożna, w których trochę się odpoczywa, trochę intensywnie biega) wiąże się z mniejszym spadkiem glikemii niż sam wysiłek aerobowy (nawet spacer).