DIABETYK POLECA
Cukrzycowe powikłania w małych naczyniach
W przebiegu cukrzycy mogą pojawić się zmiany w naczyniach krwionośnych całego organizmu, obejmujące wszystkie naczynia – od największych do najmniejszych. Zmiany w naczyniach krwionośnych o kalibrze poniżej 100 nanometrów (czyli jednej milionowej milimetra) określamy mianem mikroangiopatii. W przypadku tego powikłania dochodzi do zmian w obrębie naczyń siatkówki (retinopatia cukrzycowa), nerek (nefropatia cukrzycowa), układu nerwowego (neuropatia) oraz serca (kardiomiopatia). O tym, czy pojawią się zmiany w najmniejszych naczyniach krwionośnych, decyduje wiele okoliczności, z których najważniejsza jest kontrola glikemii, a także współistnienie innych czynników rozwoju schorzeń sercowo-naczyniowych. Zmiany w naczyniach polegają na gromadzeniu się w ich ściankach szkodliwych substancji, których obecność zaburza prawidłowe funkcjonowanie mikrokrążenia. Dochodzi do takich następstw, jak nadciśnienie w mikrokrążeniu, zwiększenie przepuszczalności ścianek naczyniowych, zaburzenia czynności śródbłonka naczyniowego (wskutek zmniejszonej produkcji substancji rozszerzających naczynia krwionośne), skłonność do powstawania stanów zapalnych.

ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Zdrowe podejście do cukrzycy
Przebieg leczenia wielu chorób w dużej mierze zależy od nastawienia do nich oraz od postawy życiowej. Aspekty psychologiczne mają ogromne znaczenie, szczególnie w przypadku schorzeń przewlekłych, z którymi żyjemy dzień w dzień, przez długi czas. Taka sytuacja wymaga dużej wewnętrznej mobilizacji i ciągłego motywowania się do samozarządzania, od którego zależy stan naszego organizmu. Bywa to trudne i męczące, ale można wypracować pewne zachowania, podejście, które ułatwią codzienne zmagania o zdrowie. Na początek, postaraj się przeanalizować, ile tak naprawdę czasu poświęcasz cukrzycy i obowiązkom z nią związanym. Możesz się zdziwić, że tak mało albo tak dużo (choć to dość rzadkie, i w sumie dobrze, bo poza cukrzycą jest wiele innych spraw, którym warto poświęcać uwagę). Sprawdź to – przez jeden dzień zapisuj sobie, ile czasu zajmują ci zadania związane z cukrzycą – pomiary glikemii, obliczanie wymienników w posiłkach i dostosowywanie do nich dawek insuliny lub naszykowanie leków do połknięcia, wedle zaleceń lekarza. Gdy podsumujesz minuty przeznaczone na samokontrolę, samoleczenie, zobaczysz, że cukrzyca nie jest aż tak absorbująca czasowo i że nie jest wiodącym elementem twojego życia. Czasu przeznaczonego na wysiłek fizyczny nie uwzględniaj w tych obliczeniach, bo zalecenie stosowania go nie dotyczy tylko osób z cukrzycą, ale wszystkich.

ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Od tabletek do insuliny
Schemat leczenia cukrzycy typu 2 ogólnie jest dość prosty, może się nieco komplikować w zależności od indywidualnych przypadków i przebiegu cukrzycy. Zasady są jednak jasne – zależnie od wskazań i etapu rozwoju choroby stosuje się leki z różnych grup, w określonych sekwencjach. Aktualne wytyczne określają schematy leczenia cukrzycy dostosowane do etapu rozwoju choroby. Wraz z postępującym procesem zaburzeń funkcjonowania trzustki, pogorszeniem wyrównania cukrzycy, konieczna jest intensyfikacja leczenia.

  • Pierwszy etap farmakoterapii – metformina stosowana samodzielnie (w monoterapii).
  • Drugi etap – metformina + inny lek doustny lub lek inkretynowy.
  • Trzeci etap – metformina + insulina.

Wszystkim etapom leczenia powinny towarzyszyć odpowiednia dieta oraz systematyczny, acz umiarkowany wysiłek fizyczny (w zakresie, w jakim pozwalają na to ewentualne powikłania sercowo-naczyniowe). Tu potrzebna jest aktywna postawa ze strony zarówno lekarza, jak i pacjenta. W przeciwnym razie leczenie cukrzycy zamieni się w dokładanie kolejnych leków.

POD LUPĄ
Strażnik naszego ustroju
Istnieje wiele substancji roślinnych mających wpływ na zwiększenie odporności. Preparaty jemioły próbuje się stosować w leczeniu uzupełniającym nowotworów, w nawracających zakażeniach układu oddechowego, a także w wirusowym zapaleniu wątroby typu C. Jeżówka – Echinacea – również znajduje zastosowanie w terapii wspomagającej w zakażeniach górnych dróg oddechowych, a wyciągi z aloesu w terapii przewlekłych zakażeń bakteryjnych, w dermatologii i laryngologii. Na nasz układ immunologiczny dobrze wpływa wysiłek fizyczny, korzystny jest ten o umiarkowanej intensywności. Jednym z dowodów na to jest zwiększona ilość granulocytów obojętnochłonnych (będących rodzajem białych krwinek) zarówno w czasie aktywności, jak i po niej, oraz duży i szybki wzrost aktywności limfocytów
NK mających udział m.in. w zabijaniu komórek nowotworowych.

ABC INSULINOTERAPII
Zadbaj o glikemię po posiłku
Monitorując glikemię możemy zauważyć, że jej wartość rośnie o określonych porach w ciągu dnia. W celu podjęcia odpowiednich decyzji leczniczych należy sprawdzić, w jakim czasie po posiłku następuje wzrost stężenia glukozy. Zbyt wysoka glikemia niedługo po posiłku (do jednej godziny), a normująca się po dwóch godzinach może wynikać z różnych przyczyn:

  • posiłek o zbyt wysokim indeksie glikemicznym (zmienić dietę),
  • zbyt wysoka glikemia przed posiłkiem (zmodyfikować dawkę insuliny, aby glikemia po
    posiłku była prawidłowa),
  • nieprzestrzeganie zasady zachowania odstępu (ok. 30 min) między podaniem ludzkiej insuliny krótkodziałającej a posiłkiem (zachowanie takiej przerwy nie dotyczy analogu szybkodziałającego),
  • posiłek zbyt obfity (zredukować porcję).

Zbyt wysokie stężenie glukozy po posiłku, utrzymujące się także później, może świadczyć o zbyt małej dawce insuliny krotko- lub szybkodziałającej.

ZDROWO ŻYWIENIOWO
Słodkie może być zdrowe
Inulina jest naturalnym zamiennikiem cukru. Składa się z cząsteczek fruktozy, lecz o zupełnie odmiennych od niej właściwościach. Jest nieocenionym produktem w diecie diabetyka i wzbogaca się nią coraz więcej produktów spożywczych. Inulina wchodzi w skład wielu jadalnych roślin jako materiał zapasowy. Przede wszystkim to doskonały prebiotyk, dba nie tylko o nasze jelita – wzmacnia odporność, odciąża serce, wątrobę i nerki, ale także leczy różne dolegliwości skórne. Ma bardzo niską wartość energetyczną, 1 gram to tylko 1,6 kcal, a jej indeks glikemiczny wynosi 14. Liczne badania wskazują na pozytywne działanie inuliny w diecie diabetyków i osób otyłych. Nie tylko wzmacnia nasz układ odpornościowy, ale także zmniejsza insulinooporność, poprawia tolerancję glukozy, obniża poziom cholesterolu całkowitego i LDL oraz podnosi stosunek HDL („dobrego” cholesterolu) do LDL (tzw. złego). Pomaga w normalizowaniu glikemii, a w połączeniu z pektynami i błonnikiem oczyszcza organizm, wiążąc szkodliwe związki i przyspiesza ich wydalanie przez pobudzenie perystaltyki jelit. Najłatwiej dostępnymi produktami bogatymi w inulinę są dla nas warzywa, które w diecie diabetyka powinny zająć pierwsze miejsce. Spośród nich warto wyróżnić cykorię sałatową, topinambur i skorzonerę.

Magazyn społeczno-medyczny

Diabetyk

Zachęcamy do zapoznania się z poprzednimi numerami naszego miesięcznika.
Skip to content