DIABETYK POLECA
Jak prawidłowo wykonywać pomiary glikemii?
Glikemia to stężenie/poziom glukozy we krwi. Utrzymywanie wartości glikemii w bezpiecznym zakresie (w zakresie normy) pozwala czuć się dobrze na co dzień i zmniejszyć ryzyko przewlekłych powikłań cukrzycy w przyszłości (uszkodzenia narządu wzroku, nerwów, układu krążenia).
Do samodzielnego kontrolowania stężenia glukozy we krwi służy glukometr. Ponieważ oferta firm produkujących glukometry jest bardzo szeroka, warto wiedzieć, na co zwrócić uwagę, wybierając sprzęt dla siebie lub kogoś bliskiego.
Rozmiar glukometru i wyświetlacza. Większość glukometrow mieści się w dłoni, ma kilka centymetrow długości i waży ok. 50–100 g. Wybierając glukometr, należy pamiętać, że im mniejszy jest aparat, tym mniejszy ma wyświetlacz (a zatem także pojawiające się na nim cyfry oraz ikony). Jeśli więc użytkownik jest osobą starszą, warto zainteresować się większymi aparatami z większymi wyświetlaczami i dobrym kontrastem ekranu, wyposażonymi w funkcję podświetlenia (przydatna także przy pomiarach w nocy). Specjalnie dla osób niewidomych i słabo widzących zostały zaprojektowane glukometry z funkcją audio – czytające uzyskany wynik.
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Smutek, bezsilność, depresja
Już od jakiegoś czasu każdy kolejny dzień jest nieco krótszy od poprzedniego. Na zewnątrz coraz chłodniej i ciemniej. Najgorsza jest jednak perspektywa kilku miesięcy szaro-burego światła i krótkich dni. Nic dziwnego, że depresja najczęściej kojarzy się z jesienią, bo właśnie w tym czasie wzmagają się zaburzenia nastroju i zachowania depresyjne.
Nierzadko zbyt duże angażowanie się w cukrzycę i wynikające z niej obowiązki, codzienne przejmowanie się, bardzo restrykcyjne podejście do diety i cukrzycowych obowiązków, bardzo ambitne cele terapeutyczne (np. hemoglobina glikowana < 6%) i perfekcjonizm są skuteczne przez pierwszy okres życia z cukrzycą, ale na dłuższą metę znacznie utrudniają akceptację faktu jej istnienia. Przyczyniają się też do ciągłego niezadowolenia z samego siebie i poczucia braku pełnej kontroli („robię wszystko idealnie, to skąd nagle po rozmowie z szefem 201 mg/dl?!”) oraz braku nadziei na poprawę swojej sytuacji. Cukrzycowe obowiązki zaczynają frustrować, a każdy najmniejszy błąd w samokontroli sprawia, że myślimy o sobie jako o nieskutecznych, beznadziejnych, niezaradnych osobach. Presja kontroli sugeruje, że wszystko zależy od nas, ale musimy uświadomić sobie, że nie jest to w pełni prawda.
POD LUPĄ
Tran czy olej z rekina?
Farmaceuci pracujący w aptekach bardzo często słyszą to pytanie. Tran czy olej z wątroby rekina? Co jest lepsze? Tak naprawdę nie ma uniwersalnej odpowiedzi. Wybór odpowiedniego preparatu zależy przede wszystkim od oczekiwań i potrzeb pacjenta.
Ze względu na dużą zawartość witaminy D tran będzie odpowiedniejszy dla dzieci, które w okresie wzrostu wykazują większe zapotrzebowanie na tę witaminę. Z kolei osoby starsze, zmagające się z podwyższony poziomem cholesterolu i chorobami serca znajdą w tranie dużą dawkę kwasów omega-3, które stanowią jeden z elementów profilaktyki.
Olej z wątroby rekina będzie zdecydowanie najlepiej sprawdzał się w przypadku osób o osłabionej odporności (np. w wyniku choroby nowotworowej). Polecany jest on również ludziom młodym i aktywnym, które narażone są na stres i uprawiają wysiłek fizyczny.
Alkiloglicerole zawarte w oleju z wątroby rekina przyczyniają się do niewiarygodnej poprawy mechanizmów odpornościowych, przyspieszają gojenie się ran, zapobiegają infekcjom, wpływają na prawidłowe funkcjonowanie szpiku kostnego, stymulują wytwarzanie czerwonych i białych krwinek oraz biorą udział w prawidłowym przebiegu procesu krzepnięcia krwi.