ABC INSULINOTERAPII
Iniekcje insuliny w pewnym momencie terapii cukrzycy typu 2 są niezbędne, ponieważ choroba ma charakter postępujący, co oznacza, że wraz z upływem czasu jej trwania trzustka wydziela coraz mniej własnej insuliny. Zalecenia dotyczące leczenia wysokich wartości glikemii opracowywane są przy uwzględnieniu stopnia rozwoju cukrzycy. W związku z tym terapia przebiega kilkuetapowo.
Nie istnieje jeden model leczenia insuliną, który byłby rekomendowany dla wszystkich. Wybór sposobu terapii jest podyktowany indywidualnymi celami leczenia i potrzebami danej osoby z cukrzycą. Jest to bardzo spersonifikowany proces. Wybrany model insulinoterapii ma przynieść pacjentowi korzyści, a wybrane preparaty skutecznie kontrolować wyrównanie choroby. Modele insulinoterapii: leki doustne + insulina bazowa, mieszanki insuliny, wielokrotne wstrzyknięcia
ZDROWO ŻYWIENIOWO
Odchudzanie – krok po kroku (cz. 1)
Uwzględnienie w składzie diety w odpowiednich ilościach i proporcjach właściwej jakości produktów białkowych czy stanowiących źródło tłuszczu, a także właściwej podaży błonnika pokarmowego, to kolejne ważne elementy dietoterapii. Należy dążyć do tego, by dieta osób z cukrzycą nie różniła się istotnie od diety osób zdrowych.
Ale skoro mamy za cel redukcję nadmiernych kilogramów, powinna dotyczyć węglowodanów prostych, ale także zmniejszenia ogólnej podaży energii. Otyłość wiąże się także z uruchomieniem kaskady czynników prozapalnych, stając się przyczyną przewlekłej reakcji zapalnej. Nadmiar tkanki tłuszczowej bezpośrednio i pośrednio indukuje zjawisko insulinooporności, które jak się obecnie uważa, leży u podłoża cukrzycy typu 2. Dlatego też terapię żywieniową zaczynamy od zaplanowania diety, która spowoduje efektywny i trwały spadek masy ciała, z redukcją tkanki tłuszczowej przede wszystkim. W tym celu nie zaleca się żadnych rygorystycznych diet, prowadzących m.in. do odwodnienia i dysregulacji metabolizmu z efektem jo-jo. Proces odchudzania wymaga czasu i cierpliwości. Nie zaleca się zbyt gwałtownej redukcji masy ciała, za bezpieczne tempo uważa się utratę około 0,5–1 kg tygodniowo.