DIABETYK POLECA
Błędy przy pomiarach glikemii
Wszyscy wiemy, że bez glukometru samokontrola, prowadzenie cukrzycy i osiąganie celów leczenia są niemożliwe. Na podstawie pomiaru glikemii dokonujemy decyzji terapeutycznych, które wpływają na stan naszego zdrowia i samopoczucie. Jednak wskazania glukometru nie zawsze odzwierciedlają stan faktyczny – co nierzadko dzieje się z przyczyn zewnętrznych, ale najczęściej z powodu błędów użytkowników.
Najczęstszym błędem popełnianym przez pacjentów jest zbyt płytkie nakłucie opuszki palca, przez co uzyskujemy zbyt małą ilość krwi. Nie powinno się również wyciskać krwi z opuszki palca. W przypadku większości glukometrów nie można dokładać krwi na pasek, spowoduje to bowiem zafałszowanie wyniku.
Nie należy też dotykać ręką tej części paska testowego, w której znajduje się komora pomiarowa
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Nieuniknione powikłania?
Ostatnie dziesięciolecia to nieprawdopodobny wręcz rozwój technologii – nie dziwne więc, że właśnie dzięki niemu cukrzyca nie musi już oznaczać powikłań. Punktem zwrotnym w historii leczenia cukrzycy było opublikowanie wyników długoterminowych badań DCCT (Diabetes Control and Complications Trial – Badanie Kontroli Cukrzycy i Powikłań).
Obserwacja dotyczyła rozwoju powikłań przy standardowej (jak na tamte czasy) i intensywnej kontroli cukrzycy. Intensywna kontrola oznaczała utrzymywanie hemoglobiny glikowanej jak najbardziej zbliżonej do wartości, które mają osoby zdrowe (nawet 6% i mniej), wykonywanie co najmniej 4 pomiarów dziennie i co najmniej 3 zastrzyków dziennie (lub używanie pompy insulinowej).
Intensywna samokontrola cukrzycy aż o 76% redukowała ryzyko pojawienia się i rozwoju retinopatii cukrzycowej, o 50% zmniejszała ryzyko nefropatii i o 60% neuropatii.
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Psychospołeczne aspekty cukrzycy
Pacjenci z cukrzycą z uwagi na ogólnoustrojowy charakter schorzenia wymagają opieki wielu specjalistów. o ile powszechnie wiadomo, że konieczne są okresowe kontrole u diabetologa, kardiologa czy okulisty, to stosunkowo mało uwagi poświęca się w naszym kraju aspektom psychologicznym i społecznym związanym z cukrzycą.
Do najczęstszych okoliczności wywołujących problemy emocjonalne u osób chorujących na cukrzycę należą: obawy przed wystąpieniem powikłań, niepokój związany z dawkowaniem insuliny oraz innych zażywanych leków, lęk przed wystąpieniem niedocukrzenia. Nie wszyscy diabetycy odczuwają zbliżającą się hipoglikemię i te osoby powinny być specjalnie przeszkolone w rozpoznawaniu jej objawów. Nieosiąganie celów terapeutycznych w cukrzycy, takich jak dobra kontrola glikemii czy wagi ciała, często bywa punktem wyjścia do pojawienia się problemów natury psychologicznej, takich jak obniżony nastrój lub zwiększony niepokój.