DIABETYK POLECA
Zimowe aktywności z cukrzycą
Temperatura ma spore znaczenie dla naszego organizmu. Według różnych analiz hemoglobina glikowana i poziomy glukozy zmieniają się wraz z temperaturą – zimą większość z nas ma wyższe niż latem glikemie i wartości hemoglobiny glikowanej. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że ruszamy się nieco mniej, częściej łapiemy infekcje, którym towarzyszą przecukrzenia.
Stężenie glukozy może też rosnąć w związku ze stresującymi momentami podczas końcówek semestru czy zimowych sesji związanych z klasówkami, egzaminami, zamknięciem roku itp. Szkodliwy efekt temperatury ma jednak głównie znaczenie dla tych, którzy zimą wolą zapaść w zimowy sen. Ci, którzy nie mogą się doczekać zimowych sportów, raczej muszą uważać na hipoglikemię. Z innej strony można znaleźć także doniesienia sugerujące, że niska temperatura sprzyja mniejszej insulinooporności.
Nasz organizm wykonuje większy wysiłek, aby się ogrzać, wobec czego lepiej wykorzystuje insulinę już obecną w naszym organizmie.
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Wpływ niedocukrzenia na organizm (cz. 1)
Doraźny charakter zaburzeń związanych z hipoglikemią stwarza fałszywe wrażenie, że jest to tylko chwilowy problem. Tymczasem najnowsze badania wykazują, że powtarzające się stany niedocukrzenia powodują wiele skutków odległych. Na negatywne oddziaływanie szczególnie jest narażony układ krążenia.
Do mało znanych skutków powtarzających się stanów hipoglikemii zalicza się zaburzenia w krzepnięciu krwi, nasilanie zaburzeń funkcjonowania śródbłonka naczyń krwionośnych oraz wzrost skłonności do występowania stanów zapalnych.
Powtarzające się stany niedocukrzenia zwiększają skłonność płytek krwi do aglutynacji (zlepiania się) i tworzenia skrzepów wewnątrz naczyń krwionośnych.
POD LUPĄ
Nietolerancja glutenu
Od chwili rozpoznania celiakii kluczowe jest przestrzeganie diety bezglutenowej. Polega to na wyeliminowaniu z jadłospisu wszelkich produktów z pszenicy, żyta i jęczmienia. W Polsce ze względu na możliwość zanieczyszczenia owsa innymi zbożami również zaleca się jego eliminację z diety.
Dietę taką należy stosować przez całe życie. Za bezglutenowe uważa się produkty o zawartości glutenu mniejszej niż 20 miligramów na 1 kilogram produktu spożywczego. Zwykle po 2 tygodniach od zastosowania diety bezglutenowej obserwuje się ustąpienie objawów klinicznych. Zmiany obserwowane w obrębie jelita (m.in. zanik kosmków jelitowych) w materiale ocenianym pod mikroskopem przez lekarza patomorfologa cofają się po około 6–8 tygodniach od zastosowania diety.