POCZYTALNIA

Flawonoidy przedłużają życie

Dapagliflozyna a zdrowie wątroby

Cukier na języku. Rozmowy o cukrzycy

Lek kontra chirurgia bariatryczna

TEMAT NUMERU

Leczenie nadciśnienia przy cukrzycy

ROZWAŻANIA O CUKRZYCY

Piramida życia w zgodzie z cukrzycą (cz. 38) – Mechanizmy obronne w sytuacji choroby

Z cukrzycą nie jesteś sam – oto cyfrowy pomocnik diabetyka

POD LUPĄ

Infekcje intymne (nie tylko) latem

Fitozwiązki wspierające zdrowie (cz. 5)

Bólowy zespół korzeniowy odcinka lędźwiowego

LEKARZ ODPOWIADA

Jak łagodzić dolegliwości neuropatii?

ZDROWO ŻYWIENIOWO

Indeks a ładunek glikemiczny

Przepisy

BLIŻEJ NATURY

Dzika róża

WARTO WIEDZIEĆ

Ponad 200 powodów by leczyć otyłość

TEMAT NUMERU

Leczenie nadciśnienia przy cukrzycy

Nadciśnienie tętnicze jest powszechnym schorzeniem w populacji ogólnej, więc także wśród osób z cukrzycą. Stanowi główny czynnik ryzyka miażdżycowej choroby sercowo-naczyniowej, niewydolności serca i powikłań mikronaczyniowych. Co pokrzepiające, badania kliniczne jednoznacznie wykazały, że leczenie nadciśnienia zmniejsza liczbę zdarzeń sercowo-naczyniowych i powikłań mikronaczyniowych.

Miażdżycowa choroba sercowo-naczyniowa (MChSN) ma związek z szeregiem chorób: ostrym zespołem wieńcowym, zawałem mięśnia sercowego, stabilną lub niestabilną dławicą piersiową, udarem mózgu, przemijającym atakiem niedokrwiennym, chorobami tętnic obwodowych.

Coraz częściej się podkreśla wzajemne powiązania kardiometabolicznych czynników ryzyka prowadzących do niekorzystnych wyników sercowo-naczyniowych i nerkowych u osób z cukrzycą, w tym MChSN, niewydolności serca i przewlekłej choroby nerek (PChN). Wspólnym, częstym ich czynnikiem jest otyłość. Częstość występowania wszystkich trzech schorzeń wzrasta wraz ze wzrostem wartości hemoglobiny glikowanej (HbA1c).

ROZWAŻANIA O CUKRZYCY

Mechanizmy obronne w sytuacji choroby

Ucieczka to jedna z podstawowych reakcji organizmu na zagrożenie. To automatyczna, szybka odpowiedź organizmu na sytuację stresową, która ma na celu zwiększenie szans na przetrwanie. Reakcja ucieczki dotyczy nie tylko fizycznych sytuacji zagrożenia (jak np. gdy włącza się czujnik gazu i trzeba natychmiast opuścić pomieszczenie), ale też sytuacji życiowych o podłożu silnie emocjonalnym. A taką, jedną z nich, zwykle bywa diagnoza choroby czy poźniej zawirowania, niepowodzenia w procesie leczenia.

Diagnoza może zostać odebrana jako zagrożenie i wywołać silny stres. Emocja silnego lęku aktywuje układ współczulny i wydzielane są hormony stresu: adrenalina, noradrenalina i kortyzol. Pojawiają się skutki fizjologiczne: przyspieszone bicie serca, wzrost ciśnienia krwi, rozszerzenie źrenic, napięcie mięśni, zahamowanie procesów trawiennych, zwiększenie przepływu krwi do mięśni.

W przypadku cukrzycy, wśród mechanizmów obronnych, ucieczka może być metaforyczna, np. unikanie trudnych emocji, sytuacji typu samobadania czy konfrontacji z wynikami badań specjalistycznych. Przykładami reakcji ucieczki są również: unikanie wizyty lekarskiej czy założenia ciągłego monitorowania glikemii, niewykupienie leków przeciwcukrzycowych itp.

POD LUPĄ

Infekcje intymne (nie tylko) latem

Na infekcje intymne narażone są szczególnie kobiety, i zwłaszcza latem. Przyczyniają się do tego wysokie temperatury, większa wilgotność powietrza, ale też częste kąpiele w akwenach wodnych lub basenach, w których można znaleźć patogeny stanowiące zagrożenie dla zdrowia kobiety. Sprzyjają im również niedostateczna, ale też nadmierna higiena. Dochodzi wtedy do zaburzeń równowagi naturalnej flory bakteryjnej.

Pieczenie podczas oddawania moczu, świąd pochwy, upławy czy zmiana charakteru wydzieliny pochwowej – to objawy, które najczęściej oznaczają infekcję intymną. I chociaż występują one niezależnie od pory roku, to ich częstość zdecydowanie wzrasta latem.

Infekcje intymne dzieli się na bakteryjne i grzybicze oraz zakażenia rzęsistkiem pochwowym.

We wszystkich przypadkach objawy choroby są niemal identyczne. Pojawia się świąd, pieczenie, uczucie dyskomfortu, upławy czy nieprzyjemny zapach. Diagnostyka opiera się w takich przypadkach m.in. na ocenie charakteru upławów towarzyszących infekcji.

LEKARZ ODPOWIADA

Jak łagodzić dolegliwości neuropatii?

Na powstanie neuropatii główny wpływ ma długo utrzymujące się podwyższone stężenie glukozy we krwi. Prowadzi to do różnych zaburzeń, m.in. do powstawania produktów glikacji (połączeń białkowo-glukozowych), które uszkadzają osłonki mielinowe i zaburzają prawidłowe przewodzenie. Jeśli przyjąć, z dużym uproszczeniem, że włókno nerwowe to kabelek, który przewodzi prąd, to ten proces chorobowy można porównać do uszkodzenia osłonki kabla.

Dalej, jako czynnik ryzyka, wskazywany jest podwyższony poziom triglicerydów. Wśród innych czynnikow wymienia się podwyższone ciśnienie tętnicze, palenie papierosow, nadużywanie alkoholu, przewlekłe choroby wątroby i nerek, niedobory witamin z grupy B.

Ponieważ nieznany jest dokładny mechanizm powstawania choroby, nie dysponujemy pewną metodą wyleczenia. Stąd w postępowaniu celem staje się zahamowanie rozwoju powikłania i złagodzenie objawów.

Oczywistym pierwszym krokiem w terapii jest optymalne wyrównanie cukrzycy. Na każdym etapie cukrzycy warto podjąć ten trud, ponieważ nawet w przypadku pewnego zaawansowania pacjent może liczyć na spowolnienie uszkodzenia nerwów.

ZDROWO ŻYWIENIOWO

Indeks a ładunek glikemiczny

Na stężenie glukozy we krwi wpływa zarówno liczba węglowodanów, jak i ich rodzaj. Monitorowanie zawartości węglowodanów w posiłkach ma zasadnicze znaczenie dla kontroli glikemii. W przypadku, kiedy ktoś nie musi liczyć wymienników węglowodanowych, może się posłużyć bardziej uproszczonym indeksem i ładunkiem glikemicznym pokarmów.

Osobom z cukrzycą i osobom na diecie redukcyjnej bardzo często poleca się ściągawkę w postaci indeksu glikemicznego. Jest to lista produktów uszeregowanych według wskaźnika o wartości od 0 do 100, który pokazuje, w jaki sposób zachowa się nasza glikemia poposiłkowa w 2–3 godziny po spożyciu danego produktu zawierającego węglowodany.

Odpowiednio dobierając jedzenie cechujące się niskim indeksem, można jeść smacznie i zdrowo, zachowując glikemię na stałym, prawidłowym poziomie. Dzięki temu zapobiegamy wahaniom poziomu insuliny i możemy szybciej pozbyć się nadmiaru tkanki tłuszczowej.

Badania wyzkazały, że u osób, które przez wiele lat stosowały dietę o niskim IG, ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2, choroby wieńcowej i zwyrodnienia plamki żołtej związanego z wiekiem, było znacznie niższe niż u innych.