Czerwcowy numer Diabetyka

POCZYTALNIA

Nawodnienie i mineralizacja organizmu

Leczenie komórkami w cukrzycy typu 2

Cukrzyca i wysoki poziom potasu

TEMAT NUMERU

Poradnik diabetyka podróżnika

ROZWAŻANIA O CUKRZYCY

Insulinoterapia w wakacje

Piramida życia w zgodzie z cukrzycą (cz. 13) – Motywacja, motywy i potrzeby w cukrzycy

POD LUPĄ

Odkażanie ran

“Biofilozofia” tycia

LEKARZ ODPOWIADA

Problem z glikemią w pracy na zmiany

ZDROWO ŻYWIENIOWO

Wrzuć na grill coś zdrowego

Przepisy kulinarne

WARTO WIEDZIEĆ

Jak sobie radzić z grzybicą stóp i paznokci?

BLIŻEJ NATURY

Niezłe ziółko… Nostrzyk żółty

AKTYWNY STYL

Eksperyment z chodzeniem


TEMAT NUMERU

Poradnik diabetyka podróżnika

Wyjazd na wakacje to jedno z większych cukrzycowych wyzwań. Dlatego warto myśleć o nim zawczasu, a nie na ostatnią chwilę. W podróży mogą się zdarzyć różne sytuacje – od zgubienia glukometru, przez zmiażdżone wkłucia, aż do zepsutej pompy i pena. Jeśli nie chcemy tracić urlopu na problemy wynikające z cukrzycy, podstawą jest przemyślane i dobre planowanie. I posiadanie wszystkiego na zapas.

Absolutnie nie możemy zapomnieć, bez względu na rodzaj leczenia, o zabraniu ze sobą zapasu insuliny i pozostałych leków, które na co dzień stosujemy (np. na niedoczynność tarczycy, nadciśnienie), pasków, zapasowego glukometru, zapasowych penów, igiełek, zestawów infuzyjnych, zbiorniczków (ampułek) itp.

Podstawowe akcesoria, bez których nie możemy się obyć, są raczej oczywiste. Mniej oczywistym jest fakt, że osoby na pompach powinny wziąć ze sobą także insulinę długodziałającą (na wypadek awarii pompy) lub zapasową pompę (jeśli taką mają). Dobrze, by delikatne pompowe akcesoria były schowane w jakimś twardym plastikowym pudełku – by uniknąć ryzyka zagięcia czy zmiażdżenia.


ROZWAŻANIA O CUKRZYCY

Insulinoterapia w wakacje

Wakacje są specyficznym czasem w zarządzaniu cukrzycą. Pory wstawania i spożywania posiłków bywają różne i niezaplanowane. W związku z tym musimy uwzględnić więcej zmiennych, które mogą wpływać na nasze glikemie, m.in. nieregularność posiłków, spontaniczny wysiłek, warunki klimatyczne (temperatura, wilgotność powietrza) itp.

Bez względu, jaką z opcji wyjazdowych wybierzemy, warto więcej niż zazwyczaj uwagi poświęcić samokontroli. W większości przypadków oznaczanie poziomu glukozy odbywa się przy użyciu glukometru. Częstotliwość pomiarów zależy od typu cukrzycy oraz intensywności jej leczenia.

Biorąc pod uwagę fakt, że zmieniły się zasady refundacji ciągłego monitoringu glikemii (CGM), częsta kontrola nie powinna stwarzać problemów osobom stosującym insulinę.

W okresie wakacyjnym, zaleca się częstsze pomiary glikemii ze względu na większe ryzyko szybszego zużycia zapasów glukozy, a w konsekwencji – hipoglikemii. Sprawdzanie stężenia glukozy ma niebagatelne znaczenie w środowisku znacząco odbiegającym od klimatu naszego kraju. Bardzo wysokie temperatury otoczenia mogą nie być obojętne dla przebiegu glikemii, choćby z takiego powodu, jak mocno rozgrzane ciało (insulina może się szybciej wchłaniać). W takich warunkach tracimy też więcej wody z organizmu, co również może wpływać na glikemię.


POD LUPĄ

Odkażanie ran

Rana to przerwanie ciągłości zewnętrznej warstwy skóry i/lub błon śluzowych, często dotycząca również warstw tkanek głębokich. Może powstać na skutek urazu mechanicznego, termicznego lub chemicznego i wiązać się dodatkowo z bólem, krwawieniem oraz ryzykiem rozwoju infekcji.

Określenie rodzaju czynnika uszkadzającego, umiejscowienia, głębokości i rozległości rany, a także ocena siły krwawienia i możliwości zakażenia są kluczowymi elementami w doborze odpowiednich środków do jej wyleczenia. Dla przykładu, zadrapanie powstałe po potknięciu się na spacerze w parku będzie miało najprawdopodobniej charakter płytkiej, powierzchniowej rany, krwawiącej umiarkowanie. Zwykle przebiega z odsłonięciem zakończeń nerwowych (a więc z towarzyszącym efektem bólowym) oraz wysokim ryzykiem wdania się infekcji (zabrudzenie glebą z bakteriami). Natomiast zadraśnięcie nożem w domowej kuchni zakończy się powstaniem rany ciętej, bolesnej, z obfitą ilością krwi, ale z reguły gojącej się szybko, bez ryzyka zakażenia.


LEKARZ ODPOWIADA

Problem z glikemią w pracy na zmiany

Stabilizacja, skrupulatność i systematyczność to to, co najlepiej wpływa na leczenie. Aby osiągnąć cel, jakim jest dobre wyrównanie cukrzycy potrzebne będzie właściwe rozłożenie posiłków i dopasowanie leków doustnych lub insuliny. Praca zmianowa, zwłaszcza w nocy wprowadza tu zasadniczą trudność, wynikającą ze zmiennych pór odpoczynku, jedzenia i podawania leków. To wszystko prowadzi do zmienności trudnych do przewidzenia wahań glikemii. Potwierdzają to różne obserwacje kliniczne, w których wykazano, że praca zmianowa wiąże się ze znacząco gorszym wyrównaniem cukrzycy. Dlatego, dla pacjenta z cukrzycą najlepiej by było, gdyby pracował w rytmie dziennym. To oczywiście teoria. W praktyce życie niesie różne sytuacje i pacjent może być poddany pewnej presji. Musi jednak zdawać sobie sprawę, że podejmując pracę zmianową nocną naraża się na dwa ryzyka.

Po pierwsze ryzyko hipoglikemii oraz po drugie niewyrównanie cukrzycy, które może rzutować na rozwój powikłań cukrzycowych, zwłaszcza w zakresie układu sercowo-naczyniowego. Można podjąć pewne działania (choć to będzie trudne), które mają szansę poprawić sytuację, ale ryzyko pozostaje.

Ogólnie rzecz biorąc, strategia polegać będzie na zintensyfikowaniu samokontroli oraz stosowaniu leków, które zapewniają większą elastyczność i mniejsze ryzyko hipoglikemii. Ważny będzie też stopień edukacji pacjenta i jego umiejętność podejmowania decyzji przy zmianie dawkowania.


WARTO WIEDZIEĆ

Jak sobie radzić z grzybicą stóp i paznokci?

Na wcześnie rozpoznane i niepowikłane postaci grzybic można stosować dostępne w aptece bez recepty maści, kremy, wodoodporne płyny do rozpylania na skórę, aerozole oraz działające miejscowo preparaty w formie lakieru bądź serum. Niezwykle ważne jest przestrzeganie higieny w czasie leczenia oraz stosowanie się do zaleceń podanych na ulotce.

Gdy paznokieć zostanie uszkodzony przez dermatofity, w większości przypadków proces jego naprawy jest długotrwały. Dlatego, aby kuracja była skuteczna, ważne jest podjęcie jak najszybszego działania, już gdy pojawiają się pierwsze objawy pogorszenia stanu paznokcia, a następnie kontynuowanie leczenia, zgodnie z instrukcją użycia preparatu.

Zwalczanie grzybicy paznokci obejmuje najpierw zahamowanie rozwoju grzybów w zakażonym paznokciu, a następnie zapewnienie odnowy zdrowego paznokcia. W tym samym czasie ważne jest zmniejszenie ryzyka nadkażenia otaczających paznokci. Istotne jest również usuwanie zakażonej płytki paznokci za pomocą jednorazowych pilniczków, w celu uzyskania jak najgłębszej penetracji chorobowo zmienionego paznokcia i ułatwienia dyfuzji preparatu do łożyska. Preparaty przeciwgrzybicze stosowane miejscowo oddziałują bezpośrednio na chorobowo zmienioną płytkę paznokcia. Stosuje się je regularnie przez dłuższy czas aż do momentu odrośnięcia zdrowego paznokcia.

Magazyn społeczno-medyczny

Diabetyk

Zachęcamy do zapoznania się z poprzednimi numerami naszego miesięcznika.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

Skip to content