1. Home
  2. »
  3. Cukrzyca
  4. »
  5. SEKS I CUKRZYCA

SEKS I CUKRZYCA

SEKS I CUKRZYCA

Żyjemy w dziwnych czasach. Z jednej strony seksualność stała się „medialna” i zalewa telewizję, internet czy portale społecznościowe. Z drugiej strony, pruderyjna mentalność łączy seks z nieprzyzwoitością, grzechem czy wręcz z tabu. Dochodzi do tego brak sensownej edukacji seksualnej opartej na faktach i nauce. Także temat “seks i cukrzyca” rzadko bywa poruszany. Może dlatego nie umiemy rozmawiać o seksie w sposób naturalny i rzeczowy. Co więcej, często nie podejmujemy tematu, nawet gdy sami doświadczamy problemów związanych ze sferą intymną. A warto wiedzieć, że wiele z nich, przy udziale lekarzy (diabetologa, urologa, ginekologa, seksuologa, psychologa) i otwartości ze strony pacjenta, można rozwiązać i leczyć.

Seksualność bez dwóch zdań odgrywa ważną rolę w życiu człowieka. I to nie tylko na poziomie ogólnym, filozoficznym – przetrwania rodzaju ludzkiego – ale głównie na poziomie jednostki. Pojedynczego, konkretnego człowieka z jego osobniczymi potrzebami w sferach emocji, bliskości, intymności. Negatywnie na te sfery mogą wpływać zaburzenia funkcji seksualnych. Są one często powodem frustracji i problemów natury psychologicznej.

(nie)Prozaiczny kłopot

Cukrzyca sprzyja infekcjom, szczególnie miejscowym. Dotyczy to również okolic intymnych. Diabetycy mają skłonność do zakażeń grzybiczych. Może je nasilać złe wyrównanie metaboliczne prowadzące do cukromoczu (glikozurii). Glukoza, która pojawia się w moczu, stanowi doskonałą pożywkę dla drożdży. Ich rozwojowi sprzyjają też miesiące letnie, wysoka temperatura i wilgoć. Dlatego, aby nie dopuścić do rozwoju grzybicy w miejscach intymnych, należy szczególnie dbać o higienę osobistą.

Jeżeli u panów wystąpi pieczenie, zaczerwienienie błony śluzowej i skóry narządów płciowych, a także białe naloty, powinni zwrócić się niezwłocznie do lekarza. U kobiet najczęstszą dolegliwością jest przewlekła grzybica pochwy. Jej efektem jest uporczywy świąd w drogach rodnych, białe upławy i mniejsza wilgotność pochwy. W efekcie stosunki płciowe bywają bolesne. Co najważniejsze, nieleczone schorzenie może nawet uniemożliwiać ich odbywanie. Dlatego po pierwszych objawach trzeba udać się do ginekologa, który oceni stopień zakażenia i wykona posiew bakteriologiczny pochwy, aby zastosować odpowiednie leczenie farmakologiczne.

Warto nadmienić, że pierwszym i podstawowym zaleceniem w przypadku infekcji narządów płciowych zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, będzie wyrównanie glikemii. Ponieważ same infekcje dość dobrze poddają się leczeniu, przy zachowaniu odpowiedniej higieny intymnej, przestają być wstydliwym problemem. Jeśli kontrola glikemii jest niewystarczająca, infekcje będą powracać, obniżając komfort codziennego życia.

Neuropatia – hamulec wzwodu

Neuropatia to najogólniej rzecz ujmując uszkodzenia układu nerwowego. Ich najczęstszą przyczyną jest cukrzyca, a konkretnie długotrwała hiperglikemia (wysoki poziom glukozy we krwi). Daje różne objawy i może występować w częściach dystalnych (nogi, ręce), sercu, przewodzie pokarmowym, układzie moczowo-płciowym.

Uszkodzenie nerwów układu autonomicznego (współczulnych i przywspółczulnych) może prowadzić do zaburzeń funkcjonowania płciowego – dosyć powszechnych przy cukrzycy.  Ważną rolę w powstaniu wzwodu pełnią struktury naczyniowe i nerwowe.  Aby do niego doszło, musi nastąpić napływ krwi do ciał jamistych prącia, relaksacja mięśni gładkich zatok ciał jamistych i wzrost oporu naczyń żylnych. Wymaga to właściwej koordynacji mechanizmów nerwowych i naczyniowych. Jeśli naczynia doprowadzające są zwężone, to nie będą w stanie doprowadzić odpowiedniej ilości krwi i wzwód będzie niedostateczny.

Zaburzenia funkcjonowania płciowego występują nieco częściej niż inne kliniczne objawy neuropatii. Przejawiają się zwykle osłabieniem lub zanikiem wzwodu i orgazmu (aż 1/3 kobiet dotkniętych cukrzycą nie osiąga orgazmu). Rzadziej (u ok. 10% pacjentów) objawom tym towarzyszą zaburzenia czynności pęcherza moczowego. Problemy seksualne i związane z pęcherzem mogą występować jednocześnie z innymi objawami polineuropatii lub niezależnie od nich.

Seks i cukrzyca: Kobiece bolączki

Dolegliwości w sferze intymnej u kobiet z cukrzycą zaczynają ujawniać się po upływie około czterech do ośmiu lat od chwili rozpoznania cukrzycy. Początkowo, może się zmniejszyć częstotliwość przeżywania orgazmu i jego intensywność. I chociaż popęd seksualny zwykle nie słabnie, to wiele diabetyczek wymaga dłuższej bezpośredniej stymulacji. Innymi słowy, związek między występowaniem zaburzeń orgazmu a czasem trwania cukrzycy może wskazywać na zmiany w obrębie obwodowego układu nerwowego oraz w małych naczyniach krwionośnych.

Inną dolegliwością kobiet z cukrzycą jest dyspareunia czyli bolesne stosunki płciowe. Chociaż występuje rzadko, to jednak bywa bardzo dotkliwa, tak w aspekcie fizycznym, jak i emocjonalnym (może wpływać na relacje w związku). Jej powodem może być niewystarczające nawilżenie pochwy i jej przedsionka lub niedobór estrogenów (żeńskich hormonów płciowych). Decyzję o doustnym lub miejscowym zastosowaniu estrogenów w przypadku stwierdzenia ich niedoboru, należy podejmować rozważnie i po indywidualnej analizie. Gdy stężenie estrogenów jest prawidłowe, zwykle skuteczne jest zastosowanie lubrykantów, czyli specjalnych żelów nawilżających do pochwy, dostępnych we wszystkich aptekach. Najbezpieczniejsze są żele na bazie wody, bezwonne i bezbarwne. Dostępne są też lubrykanty hipoalergiczne, które często mają też właściwości przeciwzapalne.

Strach przed ciążą

W temacie “seks i cukrzyca”, aspektem, którego nie można pominąć w kontekście zaburzeń u kobiet, jest strach przed ciążą i potencjalnymi w jej przebiegu powikłaniami. Do tego dochodzi lęk przed ryzykiem urodzenia dziecka z wadami wrodzonymi. Lęki te mają tło psychologiczne i wbrew pozorom mogą równie silnie wpływać na życie seksualne jak dolegliwości na tle organicznym. W konsekwencji dochodzi do osłabienia libido i częstszego występowania dyspareunii. Problem ten pomaga rozwiązać przede wszystkim któraś z bardziej skutecznych metod antykoncepcji. Warto przeanalizować je i w porozumieniu z diabetologiem i ginekologiem wybrać najlepszą dla siebie. Nie bez znaczenia jest kwestia kontroli glikemii. Zajście w nieplanowaną ciążę przy wyrównanej cukrzycy nie niesie tak dużego ryzyka dla zdrowia dziecka, jak poczęcie w okresie przewlekłej hiperglikemii.

Seks i cukrzyca: Impotencja erekcyjna

Uszkodzenia naczyń w obrębie okładu moczowo-płciowego mogą prowadzić do stałych lub nawracających trudności w utrzymaniu wzwodu dostatecznego do odbycia satysfakcjonującego stosunku płciowego. Może ujawnić się w każdym wieku, chociaż rzadziej u 20–30 latków. Badania Massachusetts Male Aging, wykazały, że u około 50% badanych mężczyzn w wieku 40–70 lat występuje pewne pogorszenie w tym zakresie. Pełną impotencję w tej grupie wiekowej stwierdzono u 10%.

Najczęściej upośledzenie czynności seksualnej rozpoczyna się po upływie kilku, a niekiedy nawet kilkunastu lat od momentu rozpoznania cukrzycy (postawienia diagnozy). Pierwszym symptomem jest nieznaczne, ale czasami od początku zauważalne, zmniejszenie sprężystości erekcji. Niepokojącym objawem są epizody impotencji lub osłabienie odpowiedzi na bodźce erotyczne.

Zaburzenia te mają albo tło organiczne (konkretne choroby, zmiany morfologiczne), albo psychogenne (bez zmian morfologicznych, tło emocjonalne). Co więcej, mogą się one ze sobą łączyć. W przypadku cukrzycy, impotencja erekcyjna pogłębia się z wiekiem pacjenta, czasem jej trwania, stopniem niewyrównania choroby czy obecnością późnych powikłań. Ponadto, niekorzystny wpływ ma nadciśnienie tętnicze, podwyższone stężenie cholesterolu czy palenie papierosów.

Seks i cukrzyca: Ejakulacja wsteczna

Innymi słowy to tzw. wytrysk wsteczny. Sperma nie wydostaje się na zewnątrz ciała, lecz przez krótki odcinek cewki moczowej trafia do pęcherza moczowego. Taka przypadłość występuje u ok. 1–2% wszystkich mężczyzn z cukrzycą. Przyczyną jest neuropatia włókien nerwowych unerwiających szyję pęcherza moczowego. U osób zdrowych, podczas orgazmu, szyja pęcherza moczowego zamyka się tak mocno, że w czasie ejakulacji ciśnienie nasienia powoduje jego przepływ w kierunku najniższego oporu, czyli na zewnątrz cewki moczowej. U chorych na cukrzycę, wewnętrzny zwieracz pęcherza moczowego nie zamyka się skutecznie, a ciśnienie w czasie erekcji powoduje przesuwanie nasienia w kierunku pęcherza. Nasienie miesza się wówczas z moczem (w pęcherzu) i wraz z nim wydalane jest na zewnątrz. Rozpoznanie stwierdza się na podstawie znacznej liczby plemników w moczu oddanym po stosunku. Wsteczna ejakulacja nie wpływa na ogólny stan zdrowia, jednak może skutkować niemożnością poczęcia dziecka.

Seks i cukrzyca: Doustne leczenie zaburzeń erekcji

W przypadku cukrzycy, podstawą leczenia każdej dodatkowej choroby jest normalizacja glikemii. Nie tylko osiągnięcie prawidłowych jej wartości, ale przede wszystkim utrzymywanie ich przez cały czas. W tym celu, w zależności od przebiegu leczenia, jego skuteczności czy schematu terapeutycznego, wprowadza się zmiany obejmujące wszystkie aspekty terapii cukrzycy: dietę, farmakologię i wysiłek fizyczny. Często jest konieczna intensyfikacja leczenia. Na przykład wprowadzenie dodatkowego leku, zamiana jednego preparatu na inny, zwiększenie dawek środków doustnych, włączenie insuliny/zwiększenie liczby wstrzyknięć na dobę.

Z drugiej strony leczy się samą impotencję erekcyjną. Główną grupą leków stosowanych w jej terapii są inhibitory fosfodiesterazy 5. Powodują zwiększenie napływu krwi do ciał jamistych prącia. Co ważne, należy zaczynać od jak najmniejszej dawki i obserwować efekt. Ogólnie są to leki stosunkowo bezpieczne, jednak trzeba pamiętać, że wchodzą w potencjalnie niebezpieczną interakcję z azotanami (np. nitrogliceryną stosowaną w chorobie wieńcowej). To z kolei może prowadzić do spadku ciśnienia tętniczego. Także leki na nadciśnienie tętnicze i przerost prostaty (tzw. alfa-adrenolityki) mogą wchodzić w reakcję z lekami na potencję, zwiększając ryzyko spadku ciśnienia tętniczego.

Szczególną ostrożność przy stosowaniu inhibitorów fosfodiesterazy 5 trzeba zachować w przypadku choroby wieńcowej, niedociśnienia tętniczego, przebytego udaru mózgu, pewnych form neuropatii nerwu wzrokowego. Należy na bieżąco konsultować się z lekarzem.

Jeśli nie leki doustne, to co?

Gdy nie działają środki doustne, rozwiązaniem są jeszcze leki podawane w postaci zastrzyku w boczną powierzchnię prącia (analogi prostaglandyny E). Ponadto, są urządzenia, które wspomagają wzwód, wykorzystując zjawisko podciśnienia (zwiększa się napływ krwi do ciał jamistych prącia). W rzadkich sytuacjach stosuje się metody operacyjne. Polegają one na wszczepieniu protezy lub zabiegach rekonstrukcyjnych naczyń krwionośnych.

Pozytywny wpływ na sprawność seksualną ma ogólnorozwojowy wysiłek fizyczny – szczególnie kardio. Nie tylko zwiększa wydolność całego organizmu, ale także ukrwienie, które w przypadku erekcji ma duże znaczenie. Pomocne są też ćwiczenia mięśni w obrębie miednicy (odsyłamy do poradni urologicznych).

Mity wypaczające seksualność

Mają swoje źródło w kulturze, przeszłości i istniejących w niej normach społecznych. Obecnie tworzą je i rozpowszechniają przede wszystkim internet, telewizja i prasa bulwarowa.

Wiara w mity może prowadzić do negatywnego postrzegania seksualności, samego siebie czy partnera. W efekcie wprowadza to wiele zamieszania w związkach, a czasem nawet wiedzie do problemów seksualnych. Mity bywają źródłem negatywnych ocen, np. kobieta inicjująca seks może być oceniana jako niemoralna. Z drugiej strony mężczyzna, który oczekuje takiego zachowania od partnerki, może być odbierany jako mało męski. Seksualne mity kształtują nierealistyczne oczekiwania wobec siebie oraz partnera. Jeśli mężczyzna bez względu na okoliczności będzie oczekiwał od siebie ,,super erekcji” za każdym razem (bez względu na np. zmęczenie czy chorobę), wywiera presję sam na siebie. Może to skutkować trudnościami z uzyskaniem bądź utrzymaniem erekcji. Podobny skutek może mieć presja wywierana na mężczyznę przez kobietę. Mylące jest przekonanie, że erekcję mężczyzna uzyskuje na zawołanie.

Mity te mogą obciążać i hamować naszą pełną seksualną ekspresję. Zamiast czuć się swobodnie z partnerem, czerpać radość z bycia z nim tak na poziomie cielesnym, jak i emocjonalnym, będziemy odczuwać frustrację czy wręcz złość. A to może już prowadzić do powstawania zaburzeń seksualnych.

Podsumowując, drogą do przezwyciężania mitów seksualnych jest edukacja. Aby zrozumieć sferę intymności warto poznać mechanizmy  związane z aktem płciowym, wraz z aspektami psychologicznymi i emocjonalnymi życia seksualnego. Dla spełnienia w sferze intymnej bardzo ważne jest  dbanie o zdrowie, pojmowane i całościowo i szczegółowo https://diabetyk.pl/zdrowie/milosc-i-cukrzyca/

Mity dotyczące kobiet:

  • przekwitanie kończy życie seksualne,
  • orgazm poprzez pobudzenie łechtaczki jest objawem niedojrzałości,
  • kobieta przy każdym kontakcie seksualnym powinna osiągać orgazm,
  • kobieta nie powinna inicjować seksu.

 Mity dotyczące mężczyzn:

  • erekcja może być wywołana przez mężczyznę na zawołanie,
  • podczas trwania stosunku płciowego erekcja musi być pełna,
  • erekcja jest wskaźnikiem pożądania,
  • mężczyzna zawsze bierze sprawy w swoje ręce.

 Mity dotyczące obu partnerów:

  • pewne pozycje seksualne są „normalne”, inne perwersyjne,
  • dobry seks to tylko kontakt genitalny.

RED

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

NAJNOWSZE

Skip to content