Potencjał tropokolagenu w leczeniu ran (i nie tylko)

Otarcia, skaleczenia czy oparzenia to codzienne urazy, których doświadcza każdy z nas. W większości przypadków prawidłowa dezynfekcja i odpowiednie opatrunki prowadzą do szybkiego gojenia się ran. Są jednak okoliczności i czynniki, które utrudniają gojenie się ran, powodując szereg poważnych konsekwencji zdrowotnych. Jednym z takich czynników jest cukrzyca.

Osoby z cukrzycą są szczególnie narażone na problemy z gojeniem się ran. Wysoki poziom glukozy we krwi może powodować  uszkodzenia naczyń krwionośnych i neuropatię, co hamuje proces regeneracji tkanek. Ponadto, obniżona odporność organizmu i podatność na infekcje mogą prowadzić do powikłań związanych z ranami, takich jak owrzodzenia i zakażenia.

Rana to uszkodzenie ciągłości naskórka, będące konsekwencją różnych urazów, takich jak skaleczenia, otarcia czy oparzenia. Przyjęło się, że prawidłowy proces gojenia rany nie powinien trwać dłużej niż tydzień. Gdy po upływie tego czasu rana jest nadal sącząca i zaczerwieniona, może to wskazywać na poważniejszy problem.

Proces gojenia rany może się komplikować z wielu powodów, włączając w to rodzaj i umiejscowienie rany, obecność infekcji, niedotlenienie rany, stan zdrowia pacjenta oraz choroby współistniejące. (Cukrzyca, zakrzepica, niewydolność żylna, choroby nowotworowe, choroby układu immunologicznego, przewlekła niewydolność nerek, zapalenia tkanki podskórnej). Szczególnie cukrzyca negatywnie wpływa na przebieg gojenia się ran, zwiększając ryzyko powikłań, takich jak cukrzycowa choroba stóp.

Przyczyny powstawania trudno gojących się ran

1. Zaburzenia mikrokrążenia: cukrzyca prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnych, co upośledza dopływ krwi do tkanek. Niedostateczne krążenie (zaburzenie dopływu z krwią do tkanek substancji odżywczych i tlenu) hamuje proces gojenia się ran.
2. Neuropatia: uszkodzenie nerwów prowadzi do utraty czucia w kończynach. Wskutek tego drobne urazy prowadzące do powstawania ran mogą być po prostu niezauważone. A to opóźnia interwencję medyczną, co zwiększa ryzyko zakażenia rany.
3. Obniżona odporność: osoby z cukrzycą są bardziej podatne na infekcje, co może prowadzić do zakażenia ran i utrudniać proces gojenia. (Układ immunologiczny mniej skutecznie chroni przed działaniem patogenów i je zwalcza).
4. Hiperglikemia: wysoki poziom glukozy we krwi, utrzymujący się przez dłuższy czas (niewłaściwie kontrolowana cukrzyca), osłabia zdolność tkanek do regeneracji, gojenia się.

Trudno gojące się rany

W przypadku ran trudno gojących się nie obejdziemy się bez pomocy specjalisty. Wiedzmy, że nieodpowiednio zaopatrzone rany, nieleczone, zaniedbane, mogą przeistoczyć się w owrzodzenia, które w skrajnych przypadkach prowadzą do tak dużych zmian w obrębie kończyn dolnych, że wymagają interwencji chirurgicznej (w tym także amputacji). Mając cukrzycę, nie należy więc ignorować urazów, nawet tych najmniejszych, wydawałoby się niegroźnych i „zwykłych”, jak skaleczenia czy otarcia.

Gdy pojawi się problem trudno gojących się ran, należy wdrożyć wielopłaszczyznowy proces leczenia, obejmujący różne działania. Odpowiedni dobór środków farmakologicznych, wycinanie martwych tkanek, specjalistyczne opatrywanie ran, właściwa dieta oraz leczenie chorób współistniejących – tylko przy kompleksowym podejściu do problemu możemy uzyskać zadowalające efekty.

Spektrum metod wykorzystywanych w leczeniu ran przewlekłych jest dość szerokie. Jednak nie zawsze są one skuteczne lub możliwe do wdrożenia. Dlatego wciąż poszukiwane są innowacyjne, skuteczniejsze, ale przede wszystkim bezpieczne metody leczenia przewlekłych ran. Jedną z nich jest terapia tropokolagenem typu I. To obiecująca alternatywa, wykorzystująca naturalne mechanizmy organizmu w celu przyspieszenia gojenia ran.

Aby zrozumieć potencjał tropokolagenu w leczeniu ran przewlekłych, na który wskazują badania naukowe , warto przyjrzeć się jego roli w organizmie i mechanizmowi działania.

Rola kolagenu w organizmie

Kolagen to białko, które stanowi aż 70% wszystkich białek znajdujących się w naszej skórze. Występuje w organizmie w 29. rodzajach, a rola każdego z nich zależy od miejsca występowania, zawartości w tkankach oraz struktury.

Najbardziej wartościowym dla organizmu jest kolagen typu I. Występuje w skórze, ścięgnach i tkance łącznej kości. Inne typy kolagenu są obecne np. w chrząstkach, w tkance nabłonkowej czy w błonach śluzowych.

Rola kolagenu związana jest ze wzmacnianiem stawów, regeneracją uszkodzonych ścięgien i wiązadeł, gojeniem się ran, ochroną narządów wewnętrznych, wspieraniem układu odpornościowego czy usprawnieniem krążenia krwi. Kolagen odpowiada również za gładką i napiętą skórę – szeroko się go stosuje w medycynie estetycznej Kolagen w Medycynie Estetycznej [W 100% z Natury] ∙ GUNA Polska (tropokolagen.pl)

Wraz z wiekiem ilość kolagenu w skórze spada, co przyczynia się do utraty jej gęstości i elastyczności. U młodej osoby wytwarza się ok. 3 kg białka rocznie. W okolicach 25. roku życia jego poziom zaczyna spadać. Po 60. roku życia synteza kolagenu całkowicie ustaje. Efektem są pogłębiające się bruzdy, zwiotczenia i przesuszenie skóry.

Na rynku dostępnych jest sporo preparatów kolagenowych, do stosowania doustnego (w formie zawiesin do picia i tabletek) oraz zewnętrznego (kremy, żele). Mogą one wpływać na poprawę stanu skóry, i nie tylko. Warto jednak wiedzieć, że kolagen występujący w różnych formach i w różnych preparatach ma różne działanie i różną skuteczność. Najbardziej cenioną formą terapii kolagenowej w kontekście leczenia ran przewlekłych i regeneracji tkanek ma tropokolagen typu I w postaci iniekcji. Czym on jest?

Tropokolagen

To forma kolagenu, głównego białka tkanki łącznej, które jest podstawowym budulcem włókien i sieci kolagenowych w naszej skórze. Białko to odpowiada za jej elastyczność i wytrzymałość.

Tropokolagen typu I pełni funkcję prekursora dojrzałego kolagenu, który jest niezbędny do odbudowy uszkodzonej tkanki. Działając na poziomie komórkowym, tropokolagen stymuluje proces regeneracji tkanek, aktywuje procesy naprawcze, co przekłada się na szybsze i bardziej efektywne gojenie się ran. Jego zastosowanie w leczeniu ran i blizn często daje spektakularne efekty. A to dlatego, że tropokolagen uzupełnia ubytki, które wytworzyły się w sieciach i włóknach kolagenowych, regenerując je i przywracając ich naturalną spoistość.

Istotny dla skuteczności terapii ran przewlekłych, regeneracji uszkodzonych struktur skóry, jest wybór odpowiedniego preparatu kolagenu. Mogą się one opierać albo na naturalnym kolagenie wieprzowym, albo syntetycznie wytwarzanym, np. z kolagenu bydlęcego lub końskiego. Najbardziej podobnym strukturalnie do ludzkiego jest kolagen typu I w postaci tropokolagenu pochodzenia wieprzowego. Nie tylko pobudza on organizm do reprodukcji kolagenu, ale również w momencie podania od razu wnika w osłabione sieci biorusztowania, wypełniając powstałe braki. Dlatego jego działanie jest stosunkowo szybkie.

Potencjał tropokolagenu w leczeniu ran związany jest także z jego niską immunogennością. To minimalizuje ryzyko reakcji niepożądanych (nie wywołuje swoistej reakcji odpornościowej przeciwko sobie). Dlatego terapia tropokolagenem pochodzenia wieprzowego ma wysoki poziom bezpieczeństwa, a ponadto daje znakomite efekty.

Potencjał tropokolagenu w leczeniu ran – terapia tropokolagenem

Terapia z zastosowaniem tropokolagenu typu I – dopasowana indywidualnie do potrzeb pacjenta – polega na aplikowaniu preparatu (w iniekcji) bezpośrednio w obszar uszkodzonej skóry. W przypadku zabiegów z użyciem tropokolagenu ważne jest, czy dany preparat został  przebadany klinicznie  i formalnie dopuszczony do obrotu.

Liczba oraz częstotliwość zabiegów zależą od rozległości rany oraz stopnia jej powikłań, a także wieku pacjenta. Czynniki te mają szczególne znaczenie w przypadku owrzodzeń, cukrzycowej choroby stóp, odleżyn i innych ran przewlekłych. Dłużej goją się rany u osób starszych, co wynika z faktu, że po ok. 60. roku życia organizm przestaje produkować własny kolagen, odpowiedzialny między innymi za regenerację tkanek skóry, czyli również gojenie się ran.

Podczas terapii tropokolagenem  zaleca się systematyczną zmianę opatrunków i dbanie o higienę rany. Bezpośrednio po zabiegach nie należy korzystać  z siłowni, sauny, solarium, krioterapii czy łaźni parowej.

Ze względu na fakt, że tropokolagen typu I występuje naturalnie w naszym organizmie, jego aplikacje nie wywołują działań niepożądanych. Zabiegom może jedynie towarzyszyć dyskomfort wynikający z samej iniekcji (ukłucia), np. delikatny obrzęk czy zaczerwienienie.

Terapia na bazie tropokolagenu charakteryzuje się wysokim stopniem bezpieczeństwa. Jest to kluczowa kwestia w przypadku osób z cukrzycą, które są bardziej podatne na infekcje i powikłania związane z ranami. Tropokolagen nie wchodzi w interakcje z innymi lekami i zabiegami. Może być stosowany u osób leczonych onkologicznie oraz przewlekle chorych.

Przeciwwskazania do wdrożenia terapii tropokolagenem: ciąża (ze względu na brak badań na tej grupie pacjentów) oraz uczulenie na któryś ze składników preparatu.

Warto podkreślić, że zarówno częstotliwość, jak i przebieg procesu leczenia ran przewlekłych za pomocą tropokolagenu powinny zostać ustalone przez lekarza. Lista gabinetów, w których wykonywane są zabiegi tropokolagenem dostępna jest na stronie https://wyszukajgabinet.pl/

Terapia tropokolagenem może przynieść znaczącą ulgę osobom z cukrzycą, które borykają się z problemem trudno gojących się ran. Dzięki swojej skuteczności i bezpieczeństwu, daje nadzieję na poprawę jakości i komfortu życia. Odkrywanie potencjału terapii tropokolagenem otwiera nowe możliwości w leczeniu ran i zmienia oblicze medycyny regeneracyjnej.

Ps. O tym, jak na co dzień dbać o stopy przeczytasz tutaj https://diabetyk.pl/aktualnosci-na-diabetyk-pl/jak-dbac-o-stopy/