1. Home
  2. »
  3. Zagadki urody
  4. »
  5. Słodko-kwaśne problemy skóry

Słodko-kwaśne problemy skóry

Zakwaszenie organizmu, na które narażamy się ochoczo i masowo, spożywając produkty kwasotwórcze – jak mięso i ogólnie białka zwierzęce, węglowodany (cukier, mąka, jasny ryż, makaron), tłuszcz, kawa, czarna herbata, alkohol i nikotyna, a także ulegając stresom i unikając ruchu – powoduje, że nasze ciała szybciej się starzeją i chorują. Efekty widoczne są na skórze: powstają zmarszczki, naskórek jest przesuszony i podrażniony. Z czasem, na skutek obniżonej odporności, pojawiają się zakażenia – zaskórniki, liszaje, trądzik, grzybice.

Skutki niewyrównanej cukrzycy

W przypadku cukrzycy na problemy skórne związane z zakłóceniem równowagi kwasowo-zasadowej nakładają się te wywołane z niewyrównanym poziomem glukozy we krwi. Zbyt słodka krew uszkadza bowiem naczynia, co powoduje niedożywienie skóry. To z kolei objawia się jako nadwrażliwość, przesuszenie i łuszczenie.

Wszystko to skutkuje zakłóceniem mechanizmów obronnych skóry. Jak przypomina dr Ewa Skulska: – U diabetyków dominuje skłonność do wszelkich infekcji: grzybiczych, zwłaszcza drożdżakowych, bakteryjnych, wirusowych. Typowe to drożdżyca okolic płciowych, drożdżyca w okolicy naturalnych fałdów skórnych – pachy, pachwiny, okolica odbytu, pod piersiami. Objawia się to stanem zapalnym, z rumieniem i obrzękiem w danej okolicy, pęknięciami i maceracją naskórka, niestety jest bardzo duża tendencja do nawrotów i oporność na leczenie.

Inne typowe problemy to świąd, związany ze znacznie przekraczającym normę poziomem glukozy w moczu, wywołującym wtórne infekcje drożdżakowe, trudno gojące się, woskowo-żółte wykwity z zanikami w części centralnej na skórze podudzi, czy uogólnione plamice naczyniowe, tj. drobne wybroczynki na całej powierzchni skóry.

Charakterystyczne są także zniekształcenie i przebarwienie płytek paznokciowych, rumieniec cukrzycowy, polegający na występowaniu nieostro odgraniczonych rumieni na powierzchni dłoni, stóp i twarzy, który dotyka zwłaszcza młode osoby z niewyrównaną cukrzycą, czy ziarniniaki obrączkowate – drobne i twarde grudki układające się obrączkowato w różnych miejscach na ciele. Typowe w przebiegu niewyrównanej cukrzycy zmiany to również stwardnienia skóry, skłonność do wyprysków i pomarańczowo zabarwione dłonie i stopy oraz tzw. kępki żółte na powiekach. Diabetycy często cierpią również na spowodowane odwodnieniem skóry schorzenia ropne, w tym czyraki i zapalenia mieszków włosowych.

Sporo z wymienionych problemów dermatologicznych może wyprzedzać właściwe rozpoznanie cukrzycy, wszystkie natomiast świadczą o jej niewyrównanym poziomie. Dlatego tak ważna jest obserwacja stanu skóry. – Większość chorób skórnych wymaga kontroli glikemii, a na pewno: nawracające i słabo poddające się leczeniu infekcje drożdżakowe okolic płciowych, okolic fałdów skórnych, nawracające łojotokowe zapalenie skóry, oporna na leczenie grzybica skóry gładkiej i owłosionej, i przydatków skórnych, wypadanie włosów – dodaje Ewa Skulska.

Najbardziej drastyczna zmiana skórna w cukrzycy to oczywiście stopa cukrzycowa – powikłanie związane ze znaczącym pogorszeniem ukrwienia w obrębie stopy, które wskutek m.in. uszkodzenia naczyń prowadzi do owrzodzeń, a nawet martwicy.

Słodycz pod kontrolą

Schorzeń, na jakie narażona jest skóra diabetyków można łatwo uniknąć lub je wyleczyć, jeśli cukrzyca jest wyrównana. Dr Skulska nie pozostawia w tej kwestii wątpliwości: – Podstawą jest leczenie choroby podstawowej, czyli samej cukrzycy. Konieczne jest utrzymywanie prawidłowego poziomu glukozy we krwi. Gdy to jest zapewnione, zmiany skórne zwykle same ustępują. Jeżeli jednak nie udaje się kontrolować glikemii, wtedy konieczne staje się leczenie chorób skórnych. Infekcje trzeba zwalczać lekami stosowanymi miejscowo i ogólnie, ukierunkowanymi swoiście na każdą infekcję.

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email

NAJNOWSZE

Skip to content