1. Home
  2. »
  3. Jak się dobrze odżywiać
  4. »
  5. Jak długo stosować dietę?

Jak długo stosować dietę?

Cukrzycy jako chorobie przewlekłej towarzyszą różne zaburzenia metaboliczne. Dlatego w jej terapii trzeba kontrolować nie tylko stężenia glukozy we krwi, ale także poziomy cholesterolu i triglicerydów, a także leczyć – jeśli występuje – nadciśnienie tętnicze oraz zredukować nadwagę/otyłość i utrzymywać prawidłową masę ciała.

Ze względu na swój przewlekły charakter cukrzyca wymaga ustawicznego stosowania diety będącej nieodzownym elementem terapii. Odnosząc się więc do pytania: „jak długo stosować dietę?”, odpowiem – tak długo, jak trwa choroba, czyli zawsze, niezależnie od sposobu leczenia. Nie jest to jednak tak zła wiadomość, jakby mogło się wydawać.

Wyniki badań opublikowane w ciągu ostatnich kilkunastu lat i opracowane na ich podstawie rekomendacje jasno dowodzą, że nie istnieje specjalna „dieta cukrzycowa”, a żywienie diabetyków nie powinno różnić się od zdrowej, prawidłowo zbilansowanej diety zalecanej dla ogólnej populacji. Zwyczajowe żywienie powinno dostarczać wszystkich składników odżywczych (węglowodanów, białek, tłuszczów, błonnika pokarmowego, składników mineralnych oraz witamin) w odpowiednich ilościach i proporcjach.

ODŻYWIANIE TO COŚ WIĘCEJ NIŻ JEDZENIE

Dieta bardzo często jest mylnie rozumiana jako specyficzny sposób odżywiania stosowany wyłącznie przez jakiś określony czas w celu osiągnięcia pożądanego efektu, np. schudnięcia, złagodzenia pewnych dolegliwości itp. W przypadku cukrzycy sytuacja jest bardziej skomplikowana, bo choroba ta towarzyszy człowiekowi od chwili rozpoznania do końca życia. Dieta stosowana przez diabetyków nie może ograniczać się wyłącznie do picia gorzkiej herbaty (zamiast słodzonej) i jedzenia sucharków bezcukrowych czy chrupkiego pieczywa między posiłkami, jak to niekiedy przedstawiają mi pacjenci. Wszystkie takie nieprzemyślane zachowania nie gwarantują optymalnych stężeń glukozy we krwi, a wręcz przeciwnie – są odpowiedzialne za niewyrównanie cukrzycy.

Niektórym osobom kierowanym na edukację dietetyczną wydaje się, że „rozmowy o jedzeniu” nie mają większego sensu i są dla nich stratą czasu, bo przygotowywanie jedzenia jest truizmem. A tymczasem prawidłowo skomponowany posiłek to coś znacznie więcej niż jedzenie. To gwarancja normoglikemii, czyli prawidłowego stężenia glukozy we krwi. Z mojej codziennej praktyki zawodowej wynika, że niewłaściwa dieta jest jedną z najczęstszych przyczyn „chwiejnego” przebiegu cukrzycy i „skaczących” glikemii. Wkładając nieco wysiłku w świadome planowanie swojego menu, można sobie zapewnić „prawie normoglikemię”, a dzięki prawidłowym poziomom glukozy zyskać dobre samopoczucie i ograniczyć ryzyko rozwoju powikłań.

„POZNANIE CHOROBY JEST POCZĄTKIEM ZDROWIA” (M.Cervantes de Saevedra)

Współczesna diabetologia oferuje diabetykom nowoczesne modele terapii, dopasowywane zawsze indywidualnie do potrzeb i możliwości konkretnego pacjenta. W niniejszym artykule nieco więcej uwagi poświęcimy terapii przy użyciu różnych rodzaju insulin i skorelowaniu ich z posiłkami. Przestrzegając zaleceń dietetycznych można uzyskać bardzo wyraźną poprawę w przebiegu choroby, a także możliwe jest często zmniejszenie dawki przyjmowanych leków, w tym insuliny.

SAM DLA SIEBIE LEKARZEM

Dla osiągnięcia celu terapeutycznego, jakim jest dobre wyrównanie metaboliczne, warto znać kilka podstawowych zasad nierozerwalnie związanych z leczeniem cukrzycy. Podstawowe z nich to znajomość, m.in.:

  • nazwy stosowanego preparatu/preparatów insuliny,
  • czasu działania konkretnego preparatu insuliny oraz szczytu wchłaniania leku,
  • właściwych miejsc iniekcji – z różnych miejsc insulina wchłania się w rożnym czasie,
  • techniki wykonywania wstrzyknięć.

Pacjent, który prowadzi systematyczną samokontrolę, może sam w pewnym zakresie modyfikować dawki insuliny. Jednak zawsze należy przestrzegać następujących zasad:

  • Ustalamy z lekarzem prowadzącym (leczącym cukrzycę) zakres dopuszczalnych stężeń glukozy we krwi. Pomimo ogólnych rekomendacji dla wszystkich diabetyków, preferowane, bezpieczne wartości ustalane są indywidualnie dla każdego pacjenta.
  • Uzgadniamy z lekarzem zasady korygowania dawek insuliny, które mogą być różne w zależności od sposobu leczenia i dobowego zapotrzebowania na insulinę.
  • Biorąc pod uwagę aktualne stężenia glukozy – na podstawie wyników pomiarów – możemy swobodnie zwiększać lub zmniejszać dawki insuliny o 2–4 jednostki – o ile takie były wcześniejsze ustalenia z lekarzem. Uważa się, że w sytuacji, gdy korekta dobowej dawki o ok. 10% nie przynosi poprawy, dalsze zmiany powinno ustalić się już z lekarzem.
  • Warto każdorazowo zastanowić się nad przyczynami hipo- i hiperglikemii, czyli zbyt niskich i za wysokich poziomów glukozy we krwi.
  • Należy unikać niedocukrzenia. Jego bardzo częstą przyczyną są błędy dietetyczne, np. opuszczenie posiłku lub niedostateczna ilość węglowodanów w posiłku (m.in. pieczywa, kaszy, ziemniaków, ryżu, makaronu itp.). Hipoglikemia może także wystąpić w efekcie zbyt długiego czy nieprzewidzianego wysiłku fizycznego. Gdy poznamy przyczynę niedocukrzenia, kontrolowanie cukrzycy będzie znacznie łatwiejsze i bezpieczniejsze.
  • Analogicznie należy postępować w przypadku stwierdzenia zbyt wysokich wartości glikemii. Najpierw trzeba znaleźć przyczynę – być może było nią zjedzenie zbyt obfitego posiłku, jego niewłaściwy skład, brak aktywności fizycznej. Podwyższone stężenie glukozy w godzinach porannych (na czczo) może być następstwem nocnego niedocukrzenia. W takiej sytuacji korekty insuliny wymaga dawka wieczorna. Ale równie częstą przyczyną hiperglikemii są zbyt późne kolacje, obfitujące w węglowodany, białko i tłuszcz, a deficytowe w stosowną porcję surowych warzyw.​

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email

NAJNOWSZE

Czosnek

Czosnek jest skoncentrowanym źródłem witamin, składników mineralnych i flawonoidów. Z

Czytaj więcej »
Skip to content