Diabetyk | Odżywianie
KWAŚNA NIESPODZIANKA – OCET WINNY
Ocet jako środek spożywczy i uwaga – leczniczy jest znany już od około 4000 lat. Jego zdrowotne właściwości dostrzeżono w starożytnych kulturach Egiptu, Grecji i Rzymu. Nadaje się do długiego przechowywania, i tę właściwość chwalili sobie również starożytni.
Ocet to wodny roztwór kwasu octowego o charakterystycznym ostrym zapachu i kwaśnym smaku, zwykle 6- lub 10-procentowy, powstały w wyniku fermentacji octowej alkoholu. Stosowany jest jako przyprawa zakwaszająca. Spożywany w zbyt dużych ilościach jest szkodliwy, w niewielkich pobudza apetyt i sprzyja trawieniu ciężkostrawnych potraw.
Historia octu jest ściśle związana z historią wina. Hiszpańskie słowo „vinagre” pochodzi od łacińskiego vinum acre, czyli „kwaśne wino”. Obecnie ocet głównie produkuje się z wina, a także z różnorodnych owoców, roślin i zbóż. W jego produkcji bardzo duże znaczenie ma wybór składników.
Osoby z wrażliwą lub chorą śluzówką żołądka nie mogą stosować czystego octu. W aptekach jest wiele dostępnych preparatów mających w swoim składzie ocet, które nie podrażniają żołądka.
RODZAJE OCTÓW
– ocet spirytusowy – produkt fermentacji spirytusu (jest stosowany po rozcieńczeniu do odpowiedniego stężenia);
– ocet winny – produkt fermentacji wina, w zależności od tego, z jakiego powstał wina – może być biały lub czerwony;
– ocet balsamiczny – charakteryzuje się wyjątkowo intensywnym winnym zapachem i łagodnym smakiem;
– octy produkowane z win i moszczów owocowych (np. ocet jabłkowy) – w dużym stopniu zachowują smak i zapach owoców, zwykle stosowane są jako przyprawa do sałatek i surówek;
– octy aromatyzowane lub smakowe – otrzymywane są (także w warunkach domowych) przez macerowanie w surowym occie (np. bazylia, tymianek, rozmaryn), przypraw (różne rodzaje pieprzu, cynamon, czosnek i in.), warzyw (np. czosnek) lub owoców (np. cytryna), czasem orzechów;
