Terapia za pomocą pompy insulinowej
Osobiste pompy insulinowe wykorzystuje się do ciągłego podskórnego wlewu analogu szybko działającego (lub rzadziej insuliny krótko działającej). Pompa podaje insulinę (dawki programowane są przez użytkownika) do posiłków (tzw. bolusy) oraz w przepływie ciągłym pozwalającym uzyskać stałe, podstawowe stężenie insuliny we krwi (tzw. baza). Do leczenia za pomocą pompy kwalifikuje się pacjentów, którzy są zmotywowani do uzyskania poprawy kontroli glikemii przy wykorzystaniu tego rodzaju terapii – a więc ci, którzy ściśle współpracują z personelem medycznym i są odpowiedzialni w zakresie prowadzenia samokontroli. Wówczas mają szansę odnieść sukces w leczeniu i uzyskać niewątpliwe korzyści wynikające ze stosowania tego urządzenia. Jednak terapię pompą często uniemożliwia pacjentom brak umiejętności technicznych oraz możliwości finansowych.
Insulinoterapię przystosowuje się indywidualnie do potrzeb każdego pacjenta. Ustala się odpowiednie dawki insuliny posiłkowej oraz stałego stężenia insuliny w nocy i pomiędzy posiłkami za dnia. Powyższe schematy leczenia mają jeden cel – osiągnięcie prawidłowych wartości glikemii we krwi. Każdy pacjent jest wyjątkowy i prowadzi indywidualny styl życia, dlatego ważne jest, by terapia była do niego „dopasowana”, a schemat podawania insuliny został przez chorego w pełni zaakceptowany. Wówczas możemy mówić, że zaistniała realna szansa na skuteczne leczenie cukrzycy. Dzięki wprowadzanym w medycynie udoskonaleniom wiele potrzeb pacjentów zostało już zaspokojonych. Teraz można spodziewać się znaczącej poprawy kontroli glikemii u osób stosujących nowoczesne insuliny i rzetelną samokontrolę.
mgr piel. Anna Chodkowska